آشنایی با زندگي نامه معمار بزرگ آلدو روسی
آشنایی با زندگي نامه معمار بزرگ آلدو روسی
آلدو روسی ( ۳ می ۱۹۳۱- ۴ سپتامبر ۱۹۹۷ )، یکی از با نفوذ ترین معماران در طول دوره ۱۹۸۸-۱۹۷۲ است که در سه حوزه مختلف تئوری، ترسیم و معماری شهرتی جهانی دارد. او پس ازدریافت مدرک دکتری در سال ۱۹۵۹ از دانشگاه پلی تکنیک در میلان، به عنوان دستیار آموزشی با معماران مشهور، Ludovico Quaroni و Carlo Aymonino کارکرد. آلدو روسی در سال ۱۹۶۵ عضو هیئت علمی مدرسه معماری در میلان و در دانشگاهی در ونیز شد. وی از سال ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۵ در ETH در زوریخ تدریس کرد.
آلدوروسی در سال ۱۹۶۶ کتاب ” معماری شهر” را منتشر کرد که متعاقباََ به چندین زبان ترجمه‌شد. او فقدان درک شهر در فرآیند عمل معماری را مورد‌انتقاد‌قرار داد. آلدوروسی استدلال می کرد که یک شهر باید آگاهانه و با ارزش، به عنوان چیزی که در طول زمان شکل‌گرفته، باشد و معتقد بود مصنوعات شهری که در برابر تحولات زمان ایستادگی کرده‌اند، اهمیتی خاص دارند. او اعتقاد داشت که خاطرات شهری متعلق به گذشته است و خاطره از دریچه بناهای یادبود حاصل می شود و بناهای تاریخی ساختار شهر را تعیین‌می کنند.
خلاقیت آلدو روسی در عناصر ثابت معماری
آلدوروسی برای بهبود عناصر ثابت معماری، نه فقط به عنوان مجموعه ای از فرم ها بلکه به عنوان یک جستجو برای ایجاد خلاقیتی نو (همیشگی) در اشکال هندسی تلاش‌کرد. او معماری را در این سبک درک‌کرد. وی معتقد بود که معماری به درک واقعیت زندگی در جهان کمک می کند و همچنین چشم اندازی مشخص از وقایع انسانی را فراهم‌می‌کند، که معمار از لحاظ تاریخی قادر به پیش بینی آن نبود. ماندگارترین معماری درگفته‌های آلدو روسی،” توقف کوتاه رویداد” است. آلدو روسی این ایده ها را در سبک ساخت مدرسه ای در Fagnano Olona به کارگرفت.
در پروژه ای برای Carlo Felice Theater در Genoa، وظیفه آلدو روسی بازسازی کردن آمفی تئاتر بود که در جنگ جهانی دوم تخریب‌شده بود. او در پروژه اش بخش سالم نمای قدیمی را باقی گذاشت اما کل مجموعه فضاها و نقش های جدید را با آن تطبیق داد. فرم های معماری نقش برجسته، اصالتی را در زمان مشابه منتقل می کنند که بر پیش بودن از زمان و بر یک ظاهر قدرتمند در ساختار شهری تاکید داشت. آلدو روسی از جزئیات فنی و تاریخی به نفع حفظ یکپارچگی سطح ها، دوری نموده و به این صورت کیفیت ساختاری را که از دوران باستان مقاومت‌کرده، بیان می کند.
برای آلدو روسی، ساختمان های عمومی اغلب شکل کوچک شده شهر بود. آلدو روسی در شهر Fagnano Olona مجموعه ای ازعناصر را در اطراف یک محدوده با ارزش مرکزی و در امتداد عناصر خطی مانند؛ یک خیابان، یک پل، یا یک دیوار با عناصر بنیادی سازماندهی کرد، آرایشی که برنامه ریزی شهری ایتالیایی را به خاطر می آورد.
آشنایی با ایده های معمار بزرگ آلدو روسی
یک پیروزی در مسابقه ای بزرگ برای Miami ،Florida ژاپن، یک مدرسه معماری برای دانشگاه Fukuoka و یک مجموعه هتل در موزه تاریخ طبیعی در Berlin که خبر از موقعیت هایی بهتر برای ارائه ایده های آلدو روسی در معماری شهر می داد. آلدو روسی اولین معمار ایتالیایی بود که در سال ۱۹۹۰ برنده جایزه معتبرPritzker برای معماری‌شد.
آلدو روسی یکی از بنیان گذاران نوعقل گرایی با عنوان La Tendenza در نظر‌گرفته می شود. تاثیر وی در شکل گیری تفکر معماری اروپا در طول این دوره با رابرت ونچوری در ایالات متحده آمریکا قابل مقایسه است. همراه با ونچوری، آلدو روسی نیز یکی از نمونه های بارز ارائه شده محسوب می‌شود.
آشنایی با اثر آلدو روسی تئاتر بزرگ لافنیچه
تئاتر بزرگ لافنیچه اپراخانه‌ای مشهور در شهر ونیز ایتالیاست که تاکنون سه بار در آتش سوخته و بازسازی‌شده است. آخرین آتش‌سوزی در سال ۱۹۹۶ و به‌صورت عمدی به وقوع پیوست. بنای جدید در دسامبر ۲۰۰۳ ساخته‌شد. ساختمان ها از لحاظ فنی هم حالت نا مطلوبی دارند، به همین دلیل وی سعی دارد تا با مطالعه بناها و بافت های موجود به ایجاد شکل های جدید در شهر بپردازد. به اعتقاد راسی، یک بنا در ابتدا نیازمند شکل است ولی نیازمند عملکرد فوری نیست و آنچه باعث به وجود آمدن شهر می شود شکل یا فرم آن است.
راسی علت فرسودگی بافت های شهری را تحولات سریع انقلاب صنعتی و ورود اتومبیل به داخل شهر می داند. به همین دلیل وی سعی دارد تا با مطالعه بنا ها و بافت های موجود به ایجاد شکل های جدید در شهر بپردازد. متاسفانه ساختمان های وی به برانگیختن حس سردی، یکنواختی، تجربه ناپذیری و معمول بودن گرایش دارد.
مهمترین دستاودهای آلدو روسی در سال های مختلف
- ۱۹۳۱: متولد ۳ می در میلان، ایتالیا
- ۱۹۵۹: دیپلم خود را از دانشگاه پلی تکنیک میلان دریافت کرد.
- ۶۴-۱۹۵۵: در مجله کاسا بلاکن تین یوایتا مشغول به کاربود.
- از ۱۹۶۳: دوره کارآموزی خود را گذراند، از سال ۱۹۷۲ در کالج فنی فدرال در زوریخ بود.
- ۱۹۶۶: کتاب معماری شهر(The Architecture of the City) را به چاپ رساند.
- ۸۷-۱۹۷۱: قبرستان سان کاتالدو، مودنا
- ۱۹۷۰: املاک مسکونی در گالا راتسه در نزدیکی میلان
- ۷۹-۱۹۷۶ : همکاری وی با «بنیاد معماری و مطالعات شهری» در نیویورک
- ۱۹۷۹: تئاتر شناور جهان
- ۱۹۸۸: تئاتر لایت هاوس، تورنتو
- ۹۴-۱۹۹۰: موزه بنفن تن
- ۱۹۹۰: جایزه پریتزکر به وی اعطا شد.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!
