سبد خرید
0

هیچ محصولی در سبد خرید نیست.

تلفن گویا: 034-34370360

بررسی سازماندهی مجدد زمین در ژاپن استفاده از آن در ایران

سابقه کابرد روش سازماندهی مجدد زمین در کشور ژاپن

سازماندهی مجدد زمین: در نگاهی جامع‌تر و در مقیاس جهانی، بررسی تحولات نگاه به دو رویکرد توسعه و حفاظت از دهه ۱۹۵۰ تا دهه ۱۹۹۰ میلادی در بحث‌های توسعه و بازآفرینی شهری تا رسیدن به تعدیل دو رویکرد در قالب فرآیند رفت و برگشتی به موازات مفهوم پایداری، به ویژه در دهه ۹۰ میلادی، قابل تامل است.

از آنجا که شیوه‌ها و اقدامات مداخله در هر دوره تجلی دستگاه فکری و فلسفی و رویکرد نظام برنامه‌ریزی یک کشور است که بی تاثیر از تحولات جهانی نخواهد بود، نگاهی به دگرگونی‌های جهانی در امر حفاظت و توسعه در اقدامات شهرسازانه، ضروری به نظر می‌رسد.

در طول دهه ۱۹۵۰ میلادی هم زمان با پایان جنگ جهانی دوم و نیاز به بازسازی گسترده ویرانی‌ها در کلیه کشورهای جهان از جمله کشور ژاپن، گرایش به توسعه به شدت مورد توجه قرار می‌گیرد و رویکرد توسعه در یک مقیاس وسیع جهانی در دستور کار قرار می‌گیرد.در دهه ۱۹۶۰ میلادی به دنبال معطوف شدن توجه به موضوع گذشته و تاریخ شهرها، بينش حفاظت از مجموعه، زمینه‌های چشم‌اندازها و فضاهای شهری مد نظر قرار می‌گیرد.

طرح‌های توسعه شهری و اهداف نظام برنامه‌ریزی شهری

در دهه ۱۹۷۰ میلادی و هم زمان با روند رو به افزایش مسائل شهری و افول کیفیت در مناطق مرکزی شهرها، دیدگاه به رسمیت شناختن اصول حفاظت در کنار دیدگاه توسعه که شامل برنامه‌های نوسازی و طرح‌های کالبدی و طرح‌های توانمندسازی می‌شد، جای خود را در طرح‌های توسعه شهری و اهداف نظام برنامه‌ریزی شهری در مقیاس جهانی باز می‌کند.

می‌توان گفت که در این مقطع زمانی دو رویکرد توسعه و حفاظت، هم زمان مورد توجه قرار می‌گیرند، با این تفاوت که همچنان رویکرد توسعه با مواضع قوی‌تری نسبت به رویکرد حفاظت دنبال می‌شود. در دهه ۱۹۸۰ میلادی، تحولات جهانی در قالب تجدید ساختار اقتصادی با گذار از فعالیت‌های صنعتی به فعالیت‌های خدماتی، رویکرد توسعه مجدد را طلب می‌کند.

اما در دهه ۱۹۹۰ میلادی هم‌زمان با سیاست‌های برنامه‌ریزی‌های مشارکتی و مطرح شدن رویکرد مشارکت گروه‌های اجتماعی و رنسانس شهری که همان توجه به کیفیت طراحی، رفاه اجتماعی و پایداری است، بار دیگر رویکرد حفاظت در کنار رویکرد توسعه قرار می‌گیرد و با تعدیل چالش‌های این دو رویکرد، توسعه و حفاظت به عنوان یک فرآیند مطرح می‌گردند و مفهوم باز‌آفرینی شکل می‌گیرد که با خود مفاهیم مشارکت، فردباوری، قانون مداری، کثرت گرایی و پایداری را به همراه دارد. این دگرگونی‌های مفهومی و اجرایی، شهر و شهرسازی ژاپن را نیز در بر می‌گیرد که رشد کم جمعیت شهری و دگرگونی نیازهای جمعیت شهرنشین را تجربه می‌کنند.

 

طرح‌های توسعه شهری و اهداف نظام برنامه‌ریزی شهری

روند رشد جمعیتی کشور ژاپن بر اساس محاسبات

بر اساس محاسبات، روند رشد جمعیتی این کشور، از ۱۲۶،۹۳ میلیون نفر جمعیت سال ۲۰۰۰ میلادی به ۱۰۰۶ میلیون نفر در سال ۲۰۵۰ میلادی خواهد رسید. رشد کم‌جمعیت شهرهای ژاپنی هم‌زمان با طرح مفاهیمی مانند؛ دستیابی به رشد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی پایدار و ارتقای کیفیت زندگی مردم در این کشور، به دنبال تحولات جهانی به سوی مفهوم پایداری صورت می‌گیرد به طوری که خیلی از شهرهای ژاپنی هم‌اکنون به دنبال دستیابی به فرم و عملکرد شهر پایدار هستند که کیفیت بالای زندگی مردم شهر را تضمین می‌کند و مزایای بسیار متنوعی را با خود دارد.

آن‌چه در کشور ژاپن تحت عنوان سازماندهی مجدد زمین به عنوان مادر برنامه‌ریزی شهری کشور خوانده می‌شود و قدمتی در حدود یکصد سال دارد، امروزه به عنوان روشی برای توسعه پایدار شهری کاربردی جهانی یافته و به طور گسترده در کشورهای آسیایی و اروپایی اعم از بنگلادش، ترکیه، یونان، آلمان تجربه می‌شود.

این روش که ابتدا در سال ۱۸۹۹ به منظور ادغام زمین‌های کشاورزی به کار گرفته شد در طول قرن بیستم به موازات تکامل قوانین و نظام برنامه‌ریزی سرزمین ژاپن و کاربست آن در بازسازی‌های بعد از زلزله در این کشور زلزله‌خیز، مراحل تکوین و تکامل خویش را پیموده تا به مرحله تکاملی خود در عصر حاضر رسیده است.

سازماندهی مجدد زمین به عنوان مادر برنامه‌ریزی شهری کشور ژاپن

این روش اکنون کاربستی بسیار متنوع یافته است و در طیف وسیعی از طرح‌های توسعه های شهری و توسعه‌های مجدد شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد، که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تأمين تأسیسات زیربنایی و خدمات عمومی شهر
  • بازسازی مناطق شهری
  • توسعه مراکز شهرها
  • باززنده سازی بافت‌های آسیب‌دیده درون‌شهری
  • تهیه زمین لازم برای ساخت‌و‌ساز
  • گسترش حاشیه شهر
  • توسعه شهرک‌ها و شهرهای جدید مسکونی

در نیمه دوم قرن بیستم، به دنبال کاربست گسترده این روش در بازسازی‌های بعد از جنگ جهانی دوم، به صورت قانون سازماندهی مجدد زمین در سال ۱۹۵۴ تصویب می‌شود و از این زمان است که حضور قوی و پررنگ این روش در قالب نظام برنامه‌ریزی کشور ژاپن ظاهر می‌شود و چارچوب‌های کاربرد آن وضوح و روشنی بیشتری می‌یابد.

در دهه ۱۹۸۰، همزمان با نگاه جهانی توسعه مجدد شهری و مطرح شدن رشد شهر از درون، در کشور ژاپن نیز توسعه مجدد در دستور کار قرار گرفته و سازماندهی مجدد زمین به عنوان یکی از موثرترین روش‌ها برای تحقق این هدف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

بعد از این مقطع زمانی و با مطرح شدن نظریه‌های شهرسازی گوناگون در دهه‌های اخیر (رنسانس شهری، توسعه پایدار شهری و برنامه‌ریزی شهری مشارکتی) قانون سازماندهی مجدد زمین با بازنگری مدام خود، در قالبی جدید و تکمیلی، نقش مؤثر خود را بیش از پیش در طرح‌های توسعه و توسعه مجدد شهری بازیافته است.

نظام نظارت دولتی برای بازآفرینی شهر پایدار به حمایت از چه عواملی نیاز دارد؟

در واقع نظام نظارت دولتی برای بازآفرینی شهر پایدار به حمایت از مدیریت مداوم محیط شهری از طریق مشارکت‌های اجتماعی نیاز دارد. بدین ترتیب، رویکرد نظام برنامه‌ریزی سرزمین ژاپن دگرگون شده و رویکرد از پایین به بالا به جای رویکرد تکنوکراتیک از بالا به پایین در دستور کار قرار می‌گیرد، موضوعی که به ویژه بعد از سال ۱۹۵۴ و تصویب قانون سازماندهی مجدد زمین به خوبی مشهود است.

بازتاب این امر و تاکید بر مشارکت اجتماعی بر پایه طرح سازماندهی مجدد زمین در سال ۱۹۹۲ با تهیه طرح جامع شهری فوكايا مشهود می‌شود، طرحی که به موفقیت‌های بسیاری دست‌یافته و مقالات بسیاری در باب نقاط قوت آن نوشته شده طرح سازماندهی مجدد زمین در سال ۱۹۹۵ در طرح بازسازی بعد از زلزله مخرب ” هانشین – آواجی” مجددا تجربه می شود و به موفقیت‌های بسیاری دست می‌یابد.

چه گروه‌هایی در ژاپن پیشنهاد‌های طرح را سازماندهی می‌کنند؟

در طرح جامع شهری فوکایا، دانشگاه، مسئولان دولتی و مردم، با مشارکت یکدیگر پیشنهادهای طرح را سازماندهی می‌کنند. این گروه‌ها مستقل عمل نکرده بلکه هریک نماینده‌ای برای شرکت در برنامه‌ریزی شهری را معرفی می‌کنند، امری که باعث هماهنگی و یکپارچه عمل کردن هرچه بیشتر طرح در استای اهداف از پیش تعیین شده است.

برگزاری نمایشگاه‌هایی که روند پیشرفت تصمیمات را جمع‌بندی کرده و در فاصله‌های زمانی معین در حضور مردم به نمایش گذاشته می‌شوند، از دیگر ویژگی‌های این طرح بوده و انگاره کلیدی طرح، بازآفرینی شهر بر اساس اختلاط کاربری و فعالیت‌های متنوع است. طرح بر اساس دید جامع و کامل به بافت شهر و در نظر گرفتن و توجه به کلیه طرح‌های بالا دست که برای منطقه برنامه‌ریزی شده و کلیه طرح‌هایی که منطقه مورد بررسی را تحت تاثیر قرار می‌دهند، انجام گرفته است.

 

چه گروه‌هایی در ژاپن پیشنهاد‌های طرح را سازماندهی می‌کنند؟

مهمترین مزایای کاربرد روش سازماندهی مجدد زمین

ایده اصلی روش سازماندهی مجدد زمین، تغییر قطعه‌بندی زمین است و این بدان معناست که در این روش هیچ‌گونه نیازی به مالکیت و تصاحب زمین از سوی نهاد مسئول پروژه (شهرداری) یا سرمایه‌گذار نیست و بنابراین پرداخت هزینه واسطه‌ایی و خطر در امر واگذاری زمین‌های ساخته شده به بخش خصوصی وجود ندارد.

این امر، برخلاف روش‌های مرسوم در طرح‌های توسعه شهری مانند؛ خرید اجباری زمین از صاحبان و یا سلب مالکیت از آن‌ها برای پیشبرد اهداف طرح و اجرای آن، یکی از مزیت‌های طرح سازماندهی مجدد زمین است.

در روش‌های مرسوم، علاوه بر این که پیشبرد طرح عمدتاََ مواجه با مقاومت مالکانی می‌شود که نمی‌خواهند ملک خود را از دست بدهند و باعث تأخیر در تحقق طرح می‌گردند، مشکلات دیگری همچون تقاضاهای غیرقانونی جبران خسارت از سوی مالکان و یا فرآیندهای طولانی مدت دادگاهی را می‌توان ذکر کرد.

چگونه مالکان (مخاطبان اصلی طرح) در یک نظام دستوری همکاری می‌کنند؟

مالکان (مخاطبان اصلی طرح)، در یک نظام دستوری از بالا به پایین مجبور به همکاری با طرح هستند و این اجبار خود مسائل تبعی زیادی را برای طرح به دنبال خواهد آورد. از نمونه‌های این گونه برخوردهای قطعی و شاید بتوان گفت” مدرنیستی” در طرح‌های توسعه شهری در بسیاری از کشورها من‌جمله ایران قابل مشاهده است (تجربه‌هایی نظیر طرح بزرگراه نواب).

این مشکلات به خصوص به سبب امر مشارکت با مخاطبان اصلی در طرح سازماندهی مجدد زمین بسیار کمرنگ است و تاحدودی می‌توان گفت حتی وجود ندارد. در واقع امر مشارکت با مالکین در فرایند تحقق طرح یک جنبه مهم و اجتناب ناپذیر در سازماندهی مجدد زمین است. مذاکرات مداوم در جنبه‌های مختلف طرح از ارائه اصول اصلی برای ساکنان و مالکان بوده، نظرها و خواسته‌های آن‌ها جمع‌آوری می‌شود و مبنای تحقق طرح قرار می‌گیرد.

 

چگونه مالکان (مخاطبان اصلی طرح) در یک نظام دستوری همکاری می‌کنند؟

سازماندهی و مدیریت طرح سازماندهی مجدد زمین

برای اجرای موفق طرح سازماندهی مجدد زمین ضروری است که قانون‌های جدید در رابطه با آن وضع یا قوانین موجود اصلاح شوند، به‌طوری‌که بتوانند موضوعات مربوطه را تعریف کرده و یا پاسخگو باشند. انگاره و هدف اجرای طرح، بدنه اجرایی دخیل در آن، معیارهای توزیع مجدد قطعات تفکیکی جدید، نحوه مشارکت مالکان و ساکتان، نحوه پرداخت و یا گرفتن غرامت از جمله مسائلی است که در وضع و یا اصلاح قوانین مربوط به طرح تعدیل و تنظیم دوباره قطعات زمین مورد توجه قرار می‌گیرد.

بدنه اجرایی طرح در سه گروه کلی گروه‌های محلی، سازمان‌های دولتی و عمومی و شرکت‌های تعاونی تقسیم می‌شوند که شامل؛ افراد حقیقی و حقوقی مالکان زمین در محدوده طرح، گروه‌های محلی، سازمان‌های دولتی و عمومی، سازمان‌های دخیل در امر خانه‌سازی عمومی، سازمان‌های موثر در امر توسعه شهری و شرکت‌های تعاونی است. در ژاپن، مسئولیت تمام تصمیمات در برنامه‌های سازماندهی مجدد زمین به گروه خاصی از جانب شهرداری تعیین شده، تفويض شده است. به این معنا که اداره شهرداری مجری تمام تصمیمات است و با صاحبان زمین در محدوده طرح مذاکره می‌کند ولی تصمیم نهایی را گروه مستقل تعیین شده می‌گیرد.

این گروه شامل ۴ نفر است:

  • یک وکیل دادگستری
  • یک نفر متخصص اقتصادی و آگاه به قیمت‌های روز بازار زمین
  • یک نقشه بردار
  • یک عضو از شورای محله

فرآیند انجام طرح سازماندهی مجدد زمین

در کشور ژاپن براساس قوانین مصوبه شورای محلی تصمیم گیرنده اصلی برای معرفی طرح تعدیل و تنظیم و اصلاح مجدد زمین است. در این مرحله معرفی طرح در قالب اطلاعات کلی و متداول و قوانین و فرایند طرح در جلسات حضوری و ملاقات با ساکنان محل انجام می‌گیرد.

سپس کارشناسان مورد نظر شورا درباره تصویب ناحیه سازماندهی مجدد زمین و مشخص کردن محل طرح تصمیم می‌گیرند و پیرو این تصمیم ممنوعیت‌هایی برای تثبیت توسعه و توافق در مورد زمین انجام می‌پذیرد. بدین سبب کلیه فعالیت‌ها در ارتباط با زمین مثل، فروش قطعات، تفکیک قطعات، ساخت تأسیسات ساختاری و کالبدی، در ناحیه طرح سازماندهی مجدد زمین تنها با اجازه کتبی از کارشناسان طرح امکان‌پذیر‌است.

كلیه این تصمیمات منتشر شده و در اختیار ساکنان قرار می‌گیرد. مذاکرات فردی باهمه مالکان و درج نظریات و خواسته‌های ایشان، در پیش‌نویس طرح سازماندهی مجدد زمین در نظر گرفته می‌شود. پس از توافق گروه کارشناسی مذکور و توافق مالکانی که بخش‌هایی از زمین آن‌ها برای ساخت تاسیسات عمومی مورد نیاز است، شهرداری یا هر نهاد دیگر مسئول آماده سازی زیرساخت های عمومی طرح، بویژه دسترسی اتومبیل و فاضلاب می شود.

طرح مورد نظر و پیشنهادات کاربری های جدید

بعد از مطرح شدن پیش نویس طرح سازماندهی مجدد زمین و بعد از جلسات و بحث های بیشتر با ساکنان و مالکان، گروه کارشناسان درباره طرح مورد نظر که پیشنهادات کاربری های جدید و شرایط کلیه تغییرات قانونی و حقیقی را در نقشه هایی نشان می دهد، تصمیم می گیرند. نتیجه تصمیم گیری از طریق اطلاعیه عمومی منتشر می شود و خلاصه وضعیت طرح مرحله به مرحله برای مالکان و بخش های سازمانی مرتبط فرستاده می شود.

بعد از تایید طرح از سوی مردم و مسئولان و در صورتی که هیچ اعتراضی وجود نداشته باشد، براساس تاریخ اعلام شده از سوی کارشناسان نقشه قطعی می شود و با صدور اعلامیه عمومی جدید، قطعه بندی جدید زمین جایگزین قطعات قدیمی می شوند. از نکاتی که می توان به آن اشاره کرد، عدم پرداخت هرگونه مالیات خرید زمین برای هر دو گروه مالكان و شهرداری ها در طرح است. اگر مالکی به تصمیم گروه کارشناسان معترض باشد، می تواند فرآیندهای قانونی سازمانی را طی کند و در صورت عدم پذیرش قضاوت از هردو طرف، مالک و شهرداری، تصمیم نهایی توسط قاضی دادگاه فدرال گرفته می شود.

سازماندهی مجدد زمین یک روش تغییر قطعات زمین

با توجه به مطالب فوق، از آنجا که در این روش، شهرداری ها ضرورتی برای خرید و تهیه بودجه زمین های اصلی نداشته لذا هیچ گونه خطر مالی وجود ندارد. زیرا سازماندهی مجدد زمین تنها یک روش تغییر قطعات زمین است و نیز هیچ مشکلی برای واگذاری زمین های جدید به بخش خصوصی وجود ندارد. افزایش قیمت زمین و ارزش افزوده ناشی از آن، از زمین قدیمی، مخروبه، متروکه، رهاشده و بدون تجهیزات و تاسیسات عمومی مورد نیاز به زمین مجهز شده به تاسیسات عمومی، بین مالک و شهرداری ها توزیع می شود.

سود این توزیع از طریق کاهش بخشی از مالکیت زمین در قطعه بندی جدید در قالب زمین ذخیره برای توسعه آتی شهر یا به منظور تاسیسات عمومی شهر در مالکیت شهرداری است. این روش از سویی هزینه های توسعه شهری را تاحدودی تامین می کند و از سوی دیگر در حالت اجرای موفق و تحقق اهداف طرح، همکاری دو سویه و متقابل بین مالکان و شهرداری را سبب می شود که سود بالایی را برای هر دو گروه تضمین می نماید.

 

سازماندهی مجدد زمین یک روش تغییر قطعات زمین

فواید طرح سازماندهی مجدد زمین برای هر دو گروه مالکان و دولت

بعد از اجرای طرح، از آنجا که قطعات نامناسب ملکی ثبتی تبدیل به یک قطعه کارا در مجموعه قطعات می شود، ارزش زمین به سرعت افزایش می یابد و از لحاظ اقتصادی فرصتی را برای مالکان به منظور استفاده بیشتر از زمین را فراهم می کند و زمین به عنوان یک آورده اقتصادی برای مالکان مطرح شده، ضمن این که با فراهم شدن خدمات عمومی پایه از طریق شهرداری برای قطعات جدید، خدمات اجتماعی مورد نیاز مجموعه تامین می شود.

علاوه بر این که تامین زمین برای شهرداری به منظور استفاده عمومی نیز کاملا اقتصادی می شود. در زمینه اجرایی نیز، طرح منطقه بندی زمین نیز در زمان کوتاه تری محقق شده، فرآیند توسعه مجدد قطعه شهری قانونمند و منظم شده، ثبت املاک موجود به روز می شود و مدیریت ثبت ملکی ارتقا می یابد.

انتقادهای بیان شده در مورد طرح سازماندهی مجدد زمین

با وجود فواید بسیاری که طرح سازماندهی مجدد زمین در کلیه ابعاد نظری و عملی دارد، در مواردی، انتقادهایی در خصوص آن بیان شده که بیشتر در قالب فرآیند واگذاری مجدد زمین به مالکان و در برخی موارد دیگر، عدم دسترسی به کارشناسان متخصص و تجهیزات لازم در دسترس شهرداری ها به علت پیچیدگی های طرح سازماندهی مجدد زمین، بوده است.

این که چه قبل و چه بعد از اجرای طرح، ارزیابی دقیقی از قطعات زمین در کلیه زمینه های اقتصادی و اجتماعی انجام نمی شود و تنها معیار اندازه قطعه زمین، به عنوان ضریب محاسبه شده و ارزش زمین، اعم از ارزش مصرفی یا مبادله ای، نقش مهمی در محاسبه میزان مشارکت مالک برای ناحیه عمومی ندارد.

بنابراین به نظر می رسد، از آنجا که بسیاری از عواملی که در ارزش قطعه زمین تاثیر می گذارند، مورد غفلت قرار می گیرند، رویکرد عادلانه برای مالکان فراهم نمی شود و بدین سبب، ضروری است که طرح سازماندهی مجدد زمین با یک فرآیند دقیق ارزیابی همه جانبه زمین همراه باشد و کلیه مشخصات فضایی زمین با مد نظر قرار دادن ابعاد اقتصادی و اجتماعی تحلیل شود و بدین ترتیب کلیه عواملی که می توانند در ارزیابی زمین و ارزش قطعات زمین موثر باشند، مورد توجه واقع شوند.

نتیجه گیری بررسی سازماندهی مجدد زمین در ژاپن

به نظر می رسد روش سازماندهی مجدد زمین که مشارکت اجتماعی و توجه به نظرات و خواسته های مردم از مهمترین ویژگی آن است، در تجربه مرمتی کشور ژاپن از طرح های توسعه مجدد شهری است که نگاه به توسعه شهر از درون دارد و امر حقاظت و توسعه را توامان در نظر دارد. در این روش سعی بر آن است تا با بازآفرینی و معاصر سازی شهری از امکانات و ظرفیت های موجود شهر برای رفع نیاز های حال و آینده بهره برداری شود.

نگاه ژاپنی رویکرد اجتماعی و فرهنگی را عجین در ابعاد کالبدی یافته است و تلاش می کند که با احترام به سنت و توجه به حفظ ساکنان بومی، با مشارکت دادن مخاطبان اصلی طرح ( ساکنان و مالکان) و گرفتن نظرات آن ها بر قوت طرح نهایی بیفزاید و مشکلات و نواقص طرح ها را قبل از اجرای طرح با نظر خود مردم رفع نماید.

بر این اساس می توان نتیجه گیری کرد که گویا هدف از مداخله قبل از هر امری، معاصرسازی و ارتباط سنت و شرایط نو با به روز کردن مفاهیم گذشته برای رفع نیازهای امروز و احترام به حضور مردم و پذیرش اصل مفهوم مشارکت است.

اهداف و ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی

اهداف و ملاحظات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مبتنی بر برقراری سیستم اجاره پایین برحسب توان مالی خانوارها و پرداخت یارانه دولتی به خانوارهای مایل به نوسازی (حمایت مردم و تاکید بر هنجارهای فرهنگی موجود و احیای حیات اجتماعی در بافت شهری، تاکید بر مشارکت و حضور مردم در این روش، توجه به ابعاد فرهنگی و جنبه های اجتماعی را، همراه با پرداختن به جنبه های اقتصادی و کالیدی در مفهوم بازآفرینی و معاصرسازی، نشان می دهد.

پیرو همین امر است که ایجاد تاسیسات عمومی و پرداختن به تجهیزات شهری و رفع نیازهای خدماتی مردم از محورهای مهم سیاست ها و راهبردهای کالبدی می شود. روش سازماندهی مجدد زمین بر پایه نظری توجه به برنامه ریزی مشارکتی، محور اصلی اقدامات بازسازی شهری، در طول قرن بیستم تا عصر حاضر می گردد، به طوری که هم اکنون به عنوان ابزاری ظریف و اقتصادی برای تحقق طرح های توسعه و توسعه مجدد شهری نه تنها در کشور ژاپن که در بسیاری از کشورهای دنیا، دنبال می شود و به کار گرفته می شود.

ویژگی های طرح سازماندهی مجدد زمین

به طور کلی ویژگی های طرح سازماندهی مجدد زمین را می توان در ۵ عنوان این گونه طبقه بندی کرد:

  1. دست یافتن به توسعه های شهری جامع با کاربردهای وسیع
  2. توزیع منصفانه هزینه ها و منافع بین تمام کسانی که به نوعی با طرح در گیرند.
  3. حفظ تمام حقوق زمین های موجود و انتقال آن به زمین های تفکیکی جدید
  4. مشارکت مالکان و صاحبان زمین در طرح
  5. روند منصفانه توزیع ارزش افزوده زمین با حفظ شفافیت در تمام مراحل کار

در مجموع با توجه به نکات بالا و استفاده از تجارب ژاپن در زمینه کاری است موفق طرح سازماندهی مجدد زمین، برای اجرای موفق طرح در شرایط امروز ایران، راهکارهای پیشنهادی زیر ارائه می گردد.

سازماندهی جمعی و مشارکت عمومی

یکی از راهکارهای دستیابی به یک رویکرد جامع در شرایط امروز ایران، مشارکت گسترده مردم، تصمیم گیران و سرمایه گذاران در کلیه سطوح تصمیم سازی، تصمیم گیری، برنامه ریزی، طراحی، سرمایه گذاری و اجرای طرح به منظور ارتقا و بازآفرینی در بافت های آسیب دیده شهری است.

برای اجرای موفق طرح، لازم است با ساکنان و مالکان مذاکره شود و تمایلات و خواسته های آن ها سازماندهی شود. همچنین در بافت های آسیب دیده و محله های پر جمعیت، لازم است که ساکنان برای خروج از بافت و انتقال به مکان های دیگر به طور موقت، برای اجرای طرح سازماندهی شوند.

 

سازماندهی جمعی و مشارکت عمومی

 

برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!

 

بیشترین ها
ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

توسط
تومان