فرانک لوید رایت، معمار خلاق آمریکایی

فرانک لوید رایت در طول زندگی طولانی و پربار خود، معماری آمریکایی را به ظهور رساند. آفرینش‌های بصیرت او به‌شدت تحت تأثیر دنیای طبیعی قرار گرفت. او ضمن استقبال از توانایی ساخت فن‌آوری در دسترسی به طراحی برای همه، بر مهارت کار تأکید کرد. رایت همچنین با فضای داخلی ساختمان‌های خود بسیار درگیر بود. مبلمان و سایر عناصر سفارشی مانند شیشه‌های رنگی را برای بهبود طراحی کلی ایجاد می‌کرد. نمادین‌ترین سازه‌های او به شرح زیر است:

موزه سلیمان آر گوگنهایم در نیویورک
خانه آبشار در پنسیلوانیا

فرانک لوید رایت کیست؟

فرانک لوید رایت یک معمار و نویسنده بود که سبک متمایزش به او کمک کرد تا به یکی از بزرگ‌ترین نیروهای معماری آمریکا تبدیل شود. پس از دانشگاه، او دستیار ارشد معمار لوئیس سالیوان شد. سپس رایت شرکت خود را تأسیس کرد، و سبکی را به نام مدرسه Prairie توسعه داد که برای طراحی «معماری ارگانیک» در طراحی خانه‌ها و ساختمان‌های تجاری تلاش می‌کرد. در طول زندگی حرفه‌ای خود، او ساختمان‌های نمادین بی‌شماری را در سراسر جهان ایجاد کرد.

زندگی معمار فرانک لوید رایت

رایت در ۸ ژوئن ۱۸۶۷ در مرکز ریچلند، ویسکانسین متولد شد. مادر او، آنا لوید جونز، معلمی از یک خانواده بزرگ ولزی بود که در اسپرینگ گرین، ویسکانسین ساکن شده بودند. جایی که بعداً رایت خانه معروف خود، تالیسین را ساخت. پدر وی، ویلیام کری رایت، نوازنده بود. خانواده رایت در سال‌های اولیه زندگی او مرتباً نقل‌مکان می‌کردند. قبل از اینکه در مدیسون، ویسکانسین مستقر شوند، وقتی رایت ۱۲ ساله بود، در رود آیلند، ماساچوست و آیووا زندگی می‌کردند.

او تابستان خود را با خانواده مادرش در Spring Green می‌گذراند و عاشق منظره ویسکانسین شد که در کودکی او را دنبال کرد. بعداً خاطره‌ای بیان کرد: مدل‌سازی تپه‌ها، بافت و پارچه‌ای که به آن‌ها می‌چسبد، نمای آن‌همه به رنگ سبز لطیف یا پوشیده از برف یا درخشش کامل تابستان است، که در شعله‌های باشکوه پاییز می‌ترکد. من هنوز خودم را به‌اندازه درختان، پرندگان، زنبورها و گل های قرمز احساس می‌کنم.

در سال ۱۸۸۵ همزمان با فارق التحصیلی رایت از دبیرستان در مدیسون والدینش طلاق گرفتند و پدرش ازآنجا دور شد و دیگر خبری از او نشد. در آن سال، رایت برای تحصیل در رشته مهندسی عمران در دانشگاه ویسکانسین در مدیسون ثبت‌نام کرد. وی برای پرداخت شهریه و کمک به تأمین هزینه‌های خانواده‌اش، برای رئیس گروه مهندسی کارکرد و در ساخت کلیسای وحدت به معمار مشهور جوزف سیلزبی کمک کرد. این تجربه رایت را متقاعد کرد که او می‌خواهد معمار شود و در سال ۱۸۸۷ وی تحصیلات را رها کرد و برای کار به سیلزبی در شیکاگو رفت.

سبک معماری نمادین فرانک لوید رایت

رایت به‌شدت احساس می‌کرد که معماری یکی از مهم‌ترین تمدن معماران و شاعران زمان خود است و وظیفه‌دارد لحظه خود را در تاریخ ثبت کند. وی توانست به‌عنوان یک مبتکر موانع را بشکند، و از معماری بسته و محدود ویکتوریا به ژانر جدید آمریکایی که از خطوط تمیز و فضاهای باز علاقه‌مند است، برود. در داخل و خارج، ساختمان‌های او طبیعت را استفاده می‌کنند و میراثی از خود به‌جا گذاشته‌اند که هنوز هم معماری مدرن و هنرهای تزئینی را فراگرفته است.

خصوصیات معماری فرانک لوید رایت چیست؟

همه ما در مورد فرانک لوید رایت شنیده‌ایم، اما چه چیزی در مورد معماری وی وجود دارد که چنین تأثیر ماندگاری ایجاد کرده است؟ البته، با چنین شغل طولانی، سبک او تکامل‌یافته است، به ما امکان می‌دهد کارهای او را در دسته‌های متفاوتی طبقه‌بندی کنیم که به یکدیگر تبدیل شوند. رایت رهبر جنبش مدرسه پریری بود، که خانه‌های چمن‌زنی او که بین سال‌های ۱۹۰۰ و ۱۹۱۴ ساخته‌شده‌، نمونه آن است. مدرسه پریری متولد غرب میانه، سعی در ایجاد یک سبک معماری کاملاً آمریکایی داشت که به‌هیچ‌وجه تحت تأثیر سبک‌های اروپایی نبود.

سقف‌های کم ارتفاع، لبه‌های سقفی آویزان و یک طرح کف باز از مشخصه‌های این سبک است. فضای وسیع و مسطح ساختمان‌ها به‌منظور تقلید از چشم‌انداز چمنزار موجود در منطقه اطراف بود. مواد طبیعی مانند، چوب و سنگ همچنین به ادغام ساختمان‌ها با محیط کمک می‌کند، چیزی که برای کارهای رایت اهمیت فزاینده‌ای پیدا می‌کند. او همچنین از عناصر طراحی هماهنگ مبتنی بر طبیعت در خانه‌ها استفاده کرد. چه در شیشه‌های رنگی و چه در مبلمان سفارشی. خانه رابی در شیکاگو نمونه بارزی از کارهای مسکونی وی در این دوره است. درحالی‌که معبد وحدت در پارک اوک یک ساختمان عمومی است که به سبک دشت انجام می‌شود.

سپس رایت شروع به انتقال به سبکی تحت تأثیر معماری مایاها و مصر کرد. سبک خطی از بلوک‌های بتونی پیش‌ساخته استفاده می‌کرد و سبک نساجی نامیده می‌شد. این کار در دهه ۱۹۲۰ و در درجه اول در مجموعه‌ای از خانه‌های کالیفرنیا رخ داد. مثل همیشه، چشم‌انداز با استفاده از وسعت وسیع شیشه برای محو مرزهای داخلی و خارجی موردتوجه زیادی قرار گرفت.

سبک معماری ارگانیک رایت

رایت از اوایل سال ۱۹۰۸ شروع به استفاده از اصطلاح معماری ارگانیک کرد تا فلسفه معماری خود را توصیف کند. این بر اساس هماهنگی بین زیستگاه‌های انسان و جهان طبیعی است. با طراحی ساخته‌شده برای تلفیق معماری اجرا شده توسط انسان به چشم‌انداز جای تعجب نیست که بیشتر این فلسفه تحت تأثیر معماری ژاپنی است. که رایت در طول زندگی حرفه‌ای خود به دنبال الهام گرفتن بیشتر بود.

خانه آبشار در پنسیلوانیا، شاید مشهورترین نمونه معماری ارگانیک رایت باشد. ایده این است که معماری کاملاً با چشم‌انداز ترکیب شود تا یکسان شوند. به نظر می‌رسد اگر بنادر طبیعت آشکار شود، باید از محل ساخت خود به‌راحتی رشد کند و به شکلی ساخته شود که با محیط اطرافش هماهنگ باشد. این نیز از طریق تکرار الگوهای مبتنی بر طبیعت در سراسر ساختمان و همچنین استفاده از مواد طبیعی به دست می‌آید. با استفاده از خانه آبشار، انتخاب رایت برای قرار دادن خانه مستقیماً روی آبشار و نهر به ایجاد ارتباط نزدیک با طبیعت موردنظر کمک می‌کند. هیچ خانه‌ای نباید هرگز روی تپه یا هر چیز ساخته شود.

طراحی داخلی و هنرهای تزئینی لوید رایت

رایت به تمام جنبه‌های طراحی داخلی و خارجی ساختمان‌های خود بسیار توجه داشت. در حقیقت، او یک‌بار نوشت، «بنابراین از یک محل زندگی یک اثر هنری کامل ساخته‌شده است. این فرصت مدرن آمریکایی است.» بدون تعجب، او برای طراحی بیشتر مبلمان و هنرهای تزئینی که داخل خانه‌ها و ساختمان‌های عمومی او بود، مراقبت کرد. این نقوش تزئینی که از منابعی متنوع با نمایشگرهای ژاپنی و تجزیه در وین الهام گرفته‌اند میراث ماندگار باقی‌مانده‌اند. به‌عنوان‌مثال، او یک پذیرنده اولیه روشنایی فرورفتگی بود، اغلب کاغذ برنج یا مشبک‌های تزئینی چوب را جلوی وسایل قرار می‌داد تا نور را تصفیه کند.

او شاید بیشتر به خاطر کار در شیشه‌های رنگی سربی شناخته‌شده باشد. از سال ۱۸۸۵ و ۱۹۲۳، هنگامی‌که استفاده از این روش را متوقف کرد، رایت ۱۶۳ ساختمان را طراحی کرد که شامل؛ شیشه‌های سرب طراحی‌شده خود بود. او آن‌ها را «صفحات سبک» تصور می‌کرد. نقوش آن‌ها تأثیر برجسته چاپ‌های ژاپنی را نشان می‌دهد که معمار هنگام بازدید از ژاپن در سال ۱۹۰۵ می‌دید.

ویژگی های اصلی طراحی های رایت چیست؟

فرانک لوید رایت، یکی از شاخص‌ترین نام ها در معماری و طراحی، مطلوب‌ترین خانه‌ها و ساختمان‌ها را در سراسر آمریکا ایجاد کرد. از کلیساهای مفصل گرفته تا عمارت های باورنکردنی، او بسیاری از سازه‌ها را طراحی کرد که امروزه نیز پابرجا هستند. درحالی‌که هیچ دو سازه‌ای که توسط رایت طراحی‌شده یکسان نباشد. ویژگی‌های مشترک طراحی را می‌توان در تمام خانه‌هایی که وی ایجاد کرده مشاهده کرد. در اینجا نگاهی می‌اندازیم به برخی از ویژگی‌های اصلی طراحی که در یک ساختمان یا خانه طراحی‌شده توسط این معمار و طراح بسیار معروف پیدا خواهید کرد.

استفاده از مصالح ساختمانی جدید

هنگام طراحی و ساخت خانه‌ها، فرانک لوید رایت در استفاده از مصالح ساختمانی جدید ترس نداشت. او به‌جای سرب سنتی که در طول زمان استفاده می‌شد، از جعبه‌های روی برای پنجره‌های سرب استفاده می‌کرد. وی همچنین از اولین طراحانی بود که از آجرهای بتونی پیش‌ساخته و آجرهای شیشه در طراحی خود استفاده کرد. رایت از بسیاری جهات پاکت طراحی زمان خود را شروع کرد. وی یکی از اولین معمارانی بود که لوازم الکتریکی و لامپ‌های برقی طبقه را به‌صورت سفارشی نصب کرد. در روزهای ابتدایی، او از اولین کسانی بود که از آباژورهای کروی شیشه‌ای استفاده می‌کرد. حتی در سال ۱۸۹۷ حق اختراع «کاشی‌های شیشه‌ای منشور» به او داده شد.

طراحی داخلی سبک مینیمالیستی

بیشتر طرفداران فرانک لوید رایت، طراحی‌های او را با رویکرد حداقلی مرتبط می‌دانند. او می‌دانست چه وقت چیزی را رها کند و چه موقع از شر آن خلاص شود. ویرایش موارد غیرضروری یکی از استعدادهای فراوان رایت بود. خانه‌های طراحی‌شده توسط رایت اغلب رویکردی بسیار ساده داشتند. حذف هر ویژگی طراحی ناچیز به ایجاد خانه‌های پیچیده و بدون هیچ‌چیز غیرضروری کمک کرد.

نوع طراحی دیوار ها و پنجره ها

شیشه همیشه قسمت اصلی هر خانه‌ای بود که توسط رایت طراحی می‌شد. دیوارهای دارای پنجره معمولاً در این خانه‌ها یافت می‌شود، زیرا شیشه مرز بین فضای داخلی و فضای خارجی را مخدوش می‌کند. بسیاری از خانه‌هایی که توسط فرانک لوید رایت طراحی‌شده‌اند دارای دیوارهای عظیم و پنجره‌هایی هستند که به صاحب‌خانه اجازه می‌دهد در داخل بنشیند و از منظره بیرونی لذت برد از اینکه گویی واقعاً در بیرون نشسته‌اند.

درحالی‌که بسیاری از ویژگی‌های طراحی دیگر در ارتباط با خانه‌های فرانک لوید رایت وجود دارد. مصالح ساختمانی جدید، معماری ارگانیک، سادگی و شیشه‌های فراوان رایج‌ترین آن‌ها هستند. رایت به خاطر خانه‌های منحصربه‌فرد، معروف بود که چیزی کاملاً متفاوت طراحی کرده است. وقتی به خانه‌ای از فرانک لوید رایت می‌روید، به دلیل سبک معماری ارگانیکی که او به کار می‌برد که به‌عنوان سبک دشت شناخته می‌شود. احتمالاً متوجه خواهید شد که چگونه این خانه در چشم‌انداز و محیط قرار می‌گیرد.

تحلیل بناهای معروف فرانک لوید رایت

رایت مشهورترین معمار آمریکایی قرن بیستم بود. رایت بیش از ۱۰۰۰ طرح را تصور کرد و تقریباً نیمی از آن‌ها را در حدود ۷۰ سال کار حرفه‌ای خود اجرا کرد. او بینشی گسترده داشت و مکان‌های عبادی را در برمی‌گرفت. خانه‌های خصوصی، هتل‌ها، موزه‌ها، مدارس و فضاهای اداری.

بنای هیجان انگیز خانه آبشار در پنسیلوانیا

پنسیلوانیا در ذخیره‌گاه طبیعی که در ارتفاع ۱۲۹۸ فوت بالاتر از سطح دریا قرار دارد و ناگهانی تخریب و در ۳۰ فوت سقوط کرد. فرانک لوید رایت یک‌خانه خارق‌العاده را طراحی کرده که رابطه بین انسان، معماری و طبیعت را شرح می‌دهد. این خانه به‌عنوان یک‌مکان برای تعطیلات آخر هفته برای آقای ادگار کافمن، همسرش و پسرش ساخته‌شده بود. که آن‌ها از طریق پسرشان که در مدرسه رایت، به تحصیل می‌پرداخت، با آن‌ها دوستی برقرار کرد. این خانه قصد داشت از سایت خود تعریف کند. درحالی‌که هنوز با نمایش ارتفاع و صدای بی‌پایان آب با سایت رقابت می‌کند. قدرت سقوط همیشه نه ازنظر بصری بلکه از طریق صدا احساس می‌شود؛ زیرا آب شکسته به‌طور مداوم در کل خانه شنیده می‌شود.

رایت طراحی خانه را در اطراف شومینه، کانون خانه‌ای که به نظر او محل تجمع خانواده بود، چرخاند. در اینجا سنگی به داخل شومینه بریده می‌شود و ازلحاظ جسمی آبشار را وارد خانه می‌کند. وی همچنین با گسترش چشمگیر دودکش به سمت بالا، این مفهوم را موردتوجه قرار داده و آن را به بالاترین نقطه در قسمت بیرونی خانه تبدیل می‌کند. خانه آبشار از دو قسمت تشکیل‌شده است:

خانه اصلی که بین سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۸ ساخته‌شده
اتاق مهمان که در سال ۱۹۳۹ تکمیل‌شده است.

خانه اصلی شامل؛ اتاق‌های ساده‌ای است که توسط خود رایت مبله شده. یک اتاق نشیمن باز و آشپزخانه جمع‌وجور در طبقه اول و سه اتاق‌خواب کوچک که در طبقه دوم واقع‌شده‌اند. طبقه سوم محل مطالعه و اتاق‌خواب ادگار جونیور، پسر کافمن بود. همه اتاق‌ها به محیط طبیعی خانه مربوط می‌شوند. اتاق نشیمن حتی دارای پله‌هایی است که مستقیماً به آب زیرین منتهی می‌شود.

موزه سلیمان آر گوگن هایم در نیویورک

موزه سلیمان آر. گوگن‌هایم آخرین پروژه بزرگی بود که توسط فرانک لوید رایت بین سال ۱۹۴۳ طراحی و ساخته شد. تا اینکه در سال ۱۹۵۹، شش ماه پس از مرگش برای عموم باز گردید. این بنا یکی از طولانی‌ترین آثار او بود که در خلقت همراه با یکی از محبوب‌ترین پروژه‌های او شد. مغایرت‌های ارگانیک موزه که کاملاً متضاد با شبکه سختگیرانه شهر منهتن هستند، برای علاقه‌مندان به هنر، بازدیدکنندگان و عابران پیاده، یک مکان مهم است.

نمای بیرونی موزه گوگن‌هایم استوانه‌ای سفید انباشته‌شده از بتنی دوباره جنگل است که به سمت آسمان می‌چرخد. منحنی‌های نمایشی موزه در نمای بیرونی، حتی تأثیر خیره‌کننده‌تری در فضای داخلی داشتند. با قدم زدن در داخل موزه، ورودی اول یک بازدیدکننده یک دهلیز بزرگ است و با ارتفاع ۹۲ سانتی‌متر به یک گنبد شیشه‌ای گسترده گسترش می‌یابد. در امتداد کناره‌های این دهلیز یک رمپ مداوم وجود دارد که بیش از یک‌چهارم مایل به سمت شش طبقه خاموش می‌شود و اجازه می‌دهد یک طبقه به طبقه دیگر سرازیر شود. سطح شیب‌دار همچنین موکبی را ایجاد می‌کند که در آن‌یک بازدیدکننده هنری که در امتداد دیوارها هنگام بالا رفتن به سمت آسمان به نمایش درمی‌آید را تجربه می‌کند.

خانه بی نظیر رابی در غرب آمریکا

خانه رابی برای مشتری Frederick C. Robie و خانواده‌اش که بین سال‌های ۱۹۰۸-۱۹۱۰ طراحی و ساخته‌شد، یکی از پروژه‌های قبلی رایت بود. متأثر از چشم‌انداز صاف و گسترده دشت‌های غرب میانه آمریکا که در آن بزرگ‌شده است. کارهای رایت تعریف جدیدی از خانه‌های آمریکایی با خانه به سبک دشت ارائه داد.

به گفته رایت: دشت زیبایی خاص خود را دارد و ما باید این زیبایی طبیعی، سطح آرام آن را تشخیص و برجسته کنیم. ازاین‌رو سقف‌هایی با شیب ملایم، نسبت کم، خطوط آسمان آرام، دودکش‌های سنگین و برآمدگی‌های پناهگاه، کم تراس و دیوارهای وسیع که باغ‌های خصوصی را جدا می‌کند. خانه رابی آرایش هوشمندانه‌ای از فضاهای عمومی و خصوصی ایجاد کرده که به‌آرامی در یک سری صفحه‌های افقی از خیابان فاصله می‌گیرد. با ایجاد همپوشانی هواپیماها با این حرکت، فضای داخلی به سمت خارج گسترش می‌یابد درحالی‌که هنوز هم فضایی از محفظه را فراهم می‌کند.