ریچارد راجرز معمار تکنولوژی های برتر

زندگی نامه ریچارد راجرز، آغازگر معماری‌های تک

معمار ریچارد راجرز در سال ۱۹۳۳ در یک خانواده انگلیسی_ایتالیایی در فلورانس (توسکانی) متولد شد. پدر وی، ویلیام نینو راجرز پزشک و پسر عموی ارنستو ناتان راجرز معمار ایتالیایی بود.

مادر ریچارد اهل تریست و علاقه‌ی بسیاری به طراحی‌های مدرن داشت و علاقه پسرش را به هنرهای تجسمی تشویق می‌کرد. این علاقه زمانی محقق شد که راجرز به عنوان رئیس گالری تیت و به عنوان معاون رئیس شورای هنر بریتانیا فعالیت می‌کرد.

پدر ریچارد در رشته معماری و مهندسی تحصیل کرده بود، اما به دلیل سمت مدیریت اجرایی در یک شرکت بیمه، کار خود را رها کرد. اجداد وی در حدود سال ۱۸۰۰ از ساندرلند به ونیز نقل مکان و مدتی بعد در تریست میلان و فلورانس اقامت کردند.

خانواده او در جنگ جهانی دوم ،هنگامی که راجرز کودک بود در سال ۱۹۳۹ ویلیام نینو راجرز پدر ریچارد تصمیم گرفت که به انگلستان برگردند و بعد از نقل مکان به انگلستان ریچارد راجرز به مدرسه سنت جانز (Leatherhead) رفت.

راجرز از نظر آکادمیک برتری نداشت، که باعث شد وی باور کند احمق است زیرا نمی‌توانست کار مدرسه‌اش را بخواند یا حفظ کند و در نتیجه وی اظهار داشت که افسرده شده و تا سن ۱۱ سالگی قادر به خواندن نبود، و تنها پس از تولد اولین فرزند بود که متوجه شد نارساخوان است.

ریچارد از زمان تولد خود در فلورانس ایتالیا لقب لرد راجرز در سال ۱۹۹۶ و تاکنون برای انتخاب به عنوان معماری پریتزکر ۲۰۰۷ برنده جایزه و داستان او به خوبی می‌تواند موضوع یک فیلم سینمایی بیوگرافیک باشد، و در حال حاضر به صورت کتابی است که توسط برایان اپلیارد نوشته شده و توسط Faber & Faber منتشر شده است.

دوران تحصیلات راجرز و راه اندازی تیم ۴

ریچارد پس از ترک مدرسه سنت جانز ، وی یک دوره بنیاد را در مدرسه هنر Epsom ( دانشگاه هنرهای خلاق) گذراند. وی سپس در دانشکده معماری در لندن تحصیل کرد، و در آنجا از سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۹ موفق به دریافت دیپلم انجمن معماری (AA Dipl) شد.

پس از آن با مدرک کارشناسی ارشد (M Arch) از دانشکده معماری ییل در سال ۱۹۶۲ با بورسیه فولبرایت فارغ التحصیل شد. راجرز هنگام تحصیل در ییل همکارش نورمن فاستر و دانشجوی برنامه‌ریزی سوزان برومول را ملاقات کرده و وی پس از ترک ییل به نیویورک پیوست.

در بازگشت به انگلستان در سال ۱۹۶۳،او، نورمن فاستر و سوزان برومول دختر مارکوس و رنه که در رشته‌ی برنامه‌ریزی شهری تحصیل می‌کرد به عنوان Team4 با وندی چیزمن (سوزان برومول معماری که با راجرز ازدواج کردو بعداً طلاق گرفتند.) روش معماری را راه اندازی کردند.

در اصل این عمل شامل خواهر وندی چیزمن جورجی ولتون (خواهر چیزمن) بود که به عنوان تنها معمار واجد شرایط این گروه، اجازه عملکرد را داد. جورجی چیزمن تنها پس از چند ماه آنجا را ترک کرد و اعضای باقیمانده را امتحان کرد تا در امتحانات حرفه ای خود را ادامه دهند.

راجرز و فاستر به دلیل آنچه بعداً توسط معماری با فن آوری پیشرفته رسانه ای خوانده‌ شد، شهرتی کسب کردند و سال ۱۹۶۷، Team4 از هم جدا شد، اما راجرز به همراه جان یانگ و لوری ابوت به همکاری با سو راجرز ادامه داد و بعد از سه سال راجرز یک همکاری هفت ساله با رنزو پیانو آغاز کرد.

راجرز بیشتر فعالیت های بعدی خود را به مسائل گسترده تری در مورد معماری، شهرسازی، پایداری و روش های استفاده از شهرها اختصاص داده است.

پروژه و ساختارهای معمار برجسته راجرز

در اوایل سال ۱۹۶۸ مأموریت یافت تا خانه و استودیویی را برای همفری اسپندر در نزدیکی مالدون، اسکیس طراحی کند، یک مکعب شیشه‌ای که با پرتوهای ( I ) قاب گرفته شده است.

وی همچنان به توسعه ایده‌های خود در زمینه پیش ساخته و سادگی ساختاری برای طراحی خانه ویمبلدون برای والدین خود ادامه داد. این بر اساس ایده های (Zip-Up House) مفهومی وی بود، مانند استفاده از اجزای استاندارد مبتنی بر پانل های یخچال برای ساختن ساختمان‌هایی با انرژی کم.

ریچارد و پیانو همراه با معمار ایتالیایی، جیانفرانکو فرانچینی، ساختمانی را طراحی کردند که کار آن‌ها را آغاز کرده و سبک اکسپرسیونیستی آن‌ها را در قانون تاریخ معماری تقویت می‌کند:مرکز پمپیدو در پاریس. راجرز بعداً به معمار ایتالیایی Renzo Piano پیوست، مشارکتی که ثمربخش بود.

در میان این فعالیت فوق برنامه ، راجرز به خلق آثار بحث برانگیز و برجسته ادامه داده است. شاید مشهورترین آن‌ها، گنبد هزاره، توسط روجرز در همکاری با مهندسی بورو هاپولد طراحی و در سال ۱۹۹۹ به اتمام رسید. این موضوع بحث سیاسی و عمومی شدیدی در مورد هزینه و محتوای نمایشگاهی که شامل آن بود و هزینه ساخت این ساختمان ۴۳ میلیون پوند شد.

در ماه مه ۲۰۰۶ ، راجرز به عنوان معمار برج ۳ مرکز تجارت جهانی جدید در شهر نیویورک انتخاب و جایگزین مرکز تجارت جهانی قدیمی شد که در حملات ۱۱ سپتامبر تخریب گردید.

برخی از آثار مهم و مشهور ریچارد

ترمینال ۵ هیترو لندن (London Heathrow Terminal 5)
مرکز مگی، لندن (Maggie’s Centre, London)
ایستگاه پارک مرکزی (R9) ، تایوان. (Central Park Station (R9),Taiwan.)
لاس آرناس، بارسلونا (Las Arenas, Barcelona)
یک هاید پارک، لندن (One Hyde Park, London)
برج های بین المللی سیدنی (International Towers Sydney)
ساختمان لویدز در لندن (Lloyd’s Building in London)
گنبد هزاره (Millennium Dome)
مرکز ژرژ پمپیدو (Georges Pompidou Center)
دادگاه حقوقی بوردو (Bordeaux Court of Justice)
فرودگاه هیترو (Bordeaux Court of Justice)

افتخارات و جوایز اهدا‌شده به ریچارد راجرز

راجرز در سال ۱۹۹۱ توسط ملکه الیزابت دوم شوالیه شد.

راجرز در سال ۱۹۸۵ مدال طلای سلطنتی RIBA را دریافت کرد. او دو بار توسط فرانسه افتخار یافته است، ابتدا به عنوان یک شوالیه، L’Ordre National de la Légion d’honneur در سال ۱۹۸۶، و بعداً به عنوان افسر L’Ordre des Arts و Des Lettres در سال ۱۹۹۵. و یک شیر طلایی برای یک عمر موفقیت در دهمین دوره موستای معماری دی ونزیا دریافت کرد.

در سال ۲۰۰۶ ، به مشارکت Richard Rogers جایزه استرلینگ برای ترمینال ۴ فرودگاه باراخاس و دوباره در سال ۲۰۰۹ برای مرکز مگی در لندن اعطا شد.

راجرز برای کار در ساختمان Senedd از Senedd (پارلمان ولز) موفق به دریافت مدال طلای معماری در National Eisteddfod of Wales در سال ۲۰۰۶ گردید. وی همچنین در سال ۲۰۰۵ به عنوان عضو افتخاری آکادمی مهندسی سلطنتی منصوب شد.

راجرز از چندین دانشگاه از جمله دانشگاه آلفونسو ایکس ال سبیو در مادرید، دانشگاه آکسفورد بروکس، دانشگاه کنت، دانشگاه فنی چک در پراگ و دانشگاه آزاد مدرک افتخاری دریافت کرده است. در سال ۱۹۹۴، یک درجه افتخاری (دکترای علوم) از طرف دانشگاه باث به وی اعطا شد.

برخی از کتاب های معمار راجرز

Richard Rogers Architects From the House to the City

ریچارد راجرز، معمار بریتانیایی، به رسمیت شناختن عزم خود برای ایجاد فضاهای عمومی که شامل تنوع و پیچیدگی جهان معاصر است، به عنوان آخرین انسان دوست توصیف شده است. این کتاب نگاهی دارد به کارهای راجرز و شرکایش، از اوایل کار در دهه شصت و هفتاد، تا همکاری وی با رنزو پیانو در زمینه طراحی مرکز پمپیدو (۱۹۷۱- ۱۹۷۱)، تا پروژه های متعدد تا به امروز از طریق معماری خود ،Richard Rogers Partnership (اکنون بندر Rogers Stirk Harbour Partners).

شهرهای پایدار برای سیاره‌ای کوچک (Sustainable cities for a small planet)
عینیت در معماری (Objectivity in architecture)
مکانی برای همه مردم: زندگی، معماری و جامعه منصفانه (A Place for All People: Life, Architecture and the Fair Society)

شعارهای معمار ریچارد راجرز

تنها راه پیشبرد، اگر می‌خواهیم کیفیت محیط را ارتقا دهیم، درگیر کردن همه افراد است.
فرم به دنبال سود است، اصل زیبایی شناختی دوران ما است.
اشتیاق من و لذت زیاد من برای معماری و دلیلی که هرچه بزرگتر می‌شوم از آن لذت می‌برم، این است که معتقدم ما (معماران) می‌توانیم کیفیت زندگی مردم را تحت تأثیر قرار دهیم.
به هیچ وجه نمی‌توانم به آنجا برگردم. من به دنبال بهانه‌ای برای بیرون آمدن بودم و بس.
نارساخوانی به من فهماند که افرادی که می‌گویند اما تو نمی‌توانی این کار را بکنی در واقع خیلی مهم نیستند من ( نمی‌توانی ) را خیلی جدی نمیگیرم.

توضیحات معمار ریچارد در سال ۲۰۱۸ برای AD

راجرز در سال ۲۰۱۸ برای AD توضیح داد ما بسیار علاقه‌مند به ساختن آن چیزی هستیم که آن‌ را خوانا می‌نامیم. نور و سایه، چگونه می‌توانید ساختمانی بسازید که زیبا به نظر برسد و در این وضعیت تا آسمان امتداد داشته باشد، و همه این‌ها به دلیل ساختار در قسمت‌های بیرونی به جای یک ورق شیشه تشویق می‌شوند.