پارامتریک یک سبک معماری نوپا

تاریخچه پیدایش سبک پارامتریک

پارامتریک یک سبک معماری نوپا مبتنی بر فناوری کامپیوتری و الگوریتم می‌باشد. این مفهوم از تکنیک‌های انیمیشن دیجیتال در اواسط دهه ۱۹۹۰ پدیدار شد، اما در اوایل قرن بیست و یکم با توسعه طراحی پارامتریک پیشرفته برجسته گردید. رویکرد طراحی پارامتریک منجر به تکمیل بسیاری از ساختمان‌های منحنی و غیرمستقیم در چند دهه اخیر شده است. خطوط مستقیم، گوشه‌های تیز و زوایای تند منبع حیات سبک‌های سابق بودند.

 برعکس، پارامتریک بر مفاهیم معماری فرم آزاد متمرکز می‌باشد. خطوط فراگیر، منحنی‌ها و اشکال نامنظم به هر ساختمان خاصیت می‌دهد. چنین طرح‌هایی ممکن است آینده‌نگران یا حتی ماورایی به نظر برسند. اصطلاح «پارامتریک» توسط پاتریک شوماخر، شریک معماران زها حدید که آن را به‌عنوان جانشین طبیعی پست‌مدرنیسم ترویج کرد، ابداع شد.

گفته‌های شوماخر درباره این سبک معماری

این سبک درنهایت دوره انتقالی عدم قطعیت را که توسط بحران مدرنیسم ایجاد شد و با مجموعه‌ای از قسمت‌های کوتاه‌مدت ازجمله؛ پست‌مدرنیسم، ساختارشکنی و مینیمالیسم مشخص گردید، می‌بندد. پارامتریک بعد از مدرنیسم سبک جدید و عالی است.

شوماخر این نظریه را مطرح کرد که پارامتریک در تبدیل‌شدن به سبک واحد غالب برای پراتیک معماری آوانگارد، می‌تواند فرایندها و نهادهای اجتماعی پیچیده‌تر را بیان کند. ازنظر زیبایی‌شناسی، این سبک باظرافت پیچیدگی منظم، سیالیت و انحناهای بدون درز مشخص می‌شود که سیستم‌های موجود در طبیعت را بیان می‌نماید.

اشکال معماری طراحی پارامتریک

اشکال معماری طراحی پارامتریک بر اساس الگوریتم‌ها یا قوانین خاصی است. پارامتریک عناصر، معماری و شهرسازی را به‌عنوان مجموعه‌ای از معیارهای طراحی به هم پیوند می‌دهد که یک «سیستم» کامل از ارزش‌ها را تشکیل داده که امکان دارد شامل؛ نحوه حرکت افراد در ساختمان، دفعات برخورد، زمان سکونت و غیره باشد. این مقادیر به روشی مشابه به یک صفحه گسترده، مرتبط می‌گردند، با یک تغییر مقدار باعث تفاوت در سایر مقادیر مرتبط می‌شود.

بر این اساس، هدف نهایی پارامتریک این است که یک کامپیوتر بتواند هر عامل قابل‌تصوری را محاسبه کند و ساختمانی را ارائه دهد که به همه آن‌ها پاسخ دهد و منعکس‌کننده آن باشد، درنتیجه به معماری مبتنی برداده های علمی منطقی در مقابل قضاوت‌های هنری شهودی دست یابد. اصلاح اجتناب‌ناپذیر فرآیندهای طراحی که با نمونه‌سازی در فضای منحصراً دیجیتالی تغذیه می‌شود، به مهندسان و طراحان این امکان را داده است تا در رویکردهای خود تجدیدنظر کنند.

برای مثال، نمونه‌سازی معماری، مدل‌سازی سه‌بعدی و طراحی، رویکردهای جدید و جسورانه‌ای را در چند دهه گذشته دیده‌اند که امروزه با «طراحی پارامتریک» مشخص می‌شوند.

عناصر شاخص معماری پارامتریک

۱. ترکیب پیچیدگی و تنوع، درنتیجه رد فایده‌گرایی همگن

۲. اولویت‌های مشترک شامل شهرسازی، طراحی داخلی، شگفتی‌های معماری و حتی مد

۳. وابستگی و سازگاری همه عناصر طراحی به یکدیگر

۴. انحراف به سمت فرآیندهای طراحی الگوریتمی کامپیوتری

الهام گرفتن از عناصر موجود در طبیعت

طراحان پارامتریک برای الهام گرفتن به طبیعت مراجعه می‌کنند. سیستم‌های اکولوژیکی زمین پیچیده هستند و الگوهای سیستماتیک در سرتاسر بیوم‌های خاص ظاهر می‌شوند. درست مانند جنگل‌ها دارای گیاهان متنوع و صخره‌های مرجانی دارای ساختارهای متمایز، این زیستگاه‌های منحصربه‌فرد از موجودات متعددی پشتیبانی می‌کنند. برخی از گیاهان و ساختارهای دریایی با دیگران رابطه دارند. این عناصر طبیعی در خلأ وجود ندارند.

چند نمونه از انتقادات در مورد این سبک نوپا

یکی از انتقادات محوری پارامتریک این است که گاهی اوقات این الزام را نادیده می‌گیرد که یک ساختمان به‌طور مناسب به بافت سایت خودپاسخ می‌دهد، یعنی ازنظر توپوگرافی، فرهنگ محلی، اقتصاد و غیره. بسیاری از مشهورترین ساختمان‌هایی که با استفاده از تکنیک‌های پارامتریک طراحی‌شده‌اند. متهم شده‌اند که می‌توانند به هرجایی تعلق داشته باشند، با دل‌بستگی کم یا بدون دل‌بستگی به منطقه خاص.

انتقاد دیگر این است که پارامتریک نمای غیر شفاف و شبه روشنفکری برای ترجیحات رسمی رویه‌های معماری خاص است که مشتریان را به خرج کردن ساختمان‌های گران‌قیمت غیرضروری برای عده معدودی که توانایی پرداخت آن رادارند و با نتایجی که به وعده‌ها عمل نمی‌کنند، می‌کشاند.

طراحی پارامتریک برای ظهور مدل‌سازی اطلاعات ساختمان (BIM) اساسی است، جایی که قوانین پارامتریک روابط بین عناصر مختلف طراحی ایجاد می‌کند. به‌عنوان‌مثال، ممکن است قانونی ایجاد شود تا اطمینان حاصل شود که دیوارها باید از سطح کف شروع‌شده و به سطح زیرین سقف برسند، سپس اگر ارتفاع کف تا سقف تغییر کند، دیوارها به‌طور خودکار متناسب با آن تنظیم می‌شوند. الگوریتم مشابهی ممکن است در سراسر یک مدل استفاده شود، به‌طوری‌که اگر یک عنصر یا قانون خاص تغییر کند، در سراسر مدل تغییر ایجاد می‌شود. درواقع مدل نمایشی از تمام قوانینی است که کاربر تعریف کرده است.

مشهورترین نمونه‌هایی از طراحی پارامتریک

۱. ماهی یا Peix Olímpic: اثر فرانک گری در بارسلونا، اسپانیا، یکی از بسیاری از ساختمان‌های پارامتریک این معمار مشهور است. گری به خاطر ارتقای شکل‌های ارگانیک به سطح بعدی شهرت دارد – او حتی ساختمانی شبیه یک کیسه کاغذی مچاله شده طراحی کرد.

۲. مرکز خرید Galaxy SOHO: در پکن، چین که توسط معماران شرکت زها حدید طراحی‌شده است؛ یک مجتمع اداری، خرده‌فروشی و سرگرمی است که تقریباً هیچ گوشه‌ای قابل‌مشاهده یا لبه‌های تیز ندارد. طراحی آن حس یک فضای پیوسته را القا می‌کند.

۳. موزه لوور ابودابی: اثرمعمار فرانسوی ژان نوول، این ساختمان بسیار ظریف‌تر از همتایان خود در آسمان‌خراش است، اما گنبد پیچیده آن خود را حفظ می‌کند.

اگرچه پارامتریک ریشه در تکنیک‌های انیمیشن دیجیتال در اواسط دهه ۱۹۹۰ دارد، اما تنها در سال‌های اخیر با توسعه سیستم‌های طراحی پارامتریک پیشرفته به‌طور کامل ظهور کرده است. پارامتریک امروزه به سبک غالب و واحدی برای تمرین آوانگارد تبدیل‌شده. این به‌ویژه برای شهرسازی در مقیاس بزرگ مناسب است که نمونه آن را مجموعه‌ای از طرح‌های اصلی برنده مسابقه توسط معماران زاها حدید می‌دانند.

برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!