کلیسای سان ایوو نگین شهر رم
سبک باروک و جلوه‌های بصری آن
اکثر هنرمندانی که در سبک باروک با تزئینات مشخصه کار می‌کردند، به‌شدت به رنگ و مواد متمایل شدند تا برداشت‌های بصری قوی ایجاد کنند. فرانچسکو بورومینی (Francesco Borromini) یک معمار بزرگ ایتالیایی قرن هفدهم و یکی از چهره‌های برجسته باروک رومی بود. سبک او به‌عنوان دراماتیک توصیف‌شده که مظهر باروک بوده و کلیسای سان ایوو جزو شاهکار های این معمار بزرگ است.
هنر و معماری باروک، هنرهای تجسمی، طراحی و ساخت ساختمان در دوره‌ای از تاریخ هنر غربی است که تقریباً با قرن هفدهم مطابقت دارد. باروک تمایل به برانگیختن حالات احساسی با توسل به حواس، اغلب به روش‌های نمایشی زمینه‌ساز بروز آن است. برخی از ویژگی‌هایی که باروک در ارتباط باعظمت، غنای حسی، درام، نشاط، حرکت، تنش، سرشار از احساسات است و تمایل به محو تمایز بین هنرهای مختلف دارد.
آثار هنرمندان در شهر رم
این‌که رم، شهر باروک بوده یک واقعیت است؛ اما مهارت خارق‌العاده فرانچسکو بورومینی اغلب اوقات در مقایسه با آثاری که دیگر هنرمندان بزرگ زمان خود مانند، جیان لورنزو برنینی (Gian Lorenzo Bernini) در این شهر خلق کردند، در جایگاه عقب‌تری قرار می‌گیرد؛ اما صادقانه بگویم، ایده اجرایی معماری بیان‌شده توسط آثار آن‌ها نمی‌تواند متفاوت باشد. در حقیقت، بورومینی بیش از هر زمان دیگر نیروی جاذبه را به چالش می‌کشد، سنگ مرمر و سایر سنگ‌ها را در هم می‌پیچد تا زمانی که به بی‌نهایت برسد.
طراحی کلیسای شگفت‌انگیز سان ایوو
قدمت این کلیسای باروک به سال ۱۶۶۰ برمی‌گردد. آنچه کلیسای بورومینی را به یک شگفتی تبدیل می‌کند، قطعاً گنبد کلیسا است. چراغ چرخان و رقصنده که در بالای گنبد قرار دارد، ممکن است تنها علامت کوچکی باشد که به رهگذران کمک می‌کند تا وجود کلیسا را تشخیص دهند. سان ایوو که در نزدیکی میدان ناونا و نزدیک به اثر معماری دیگری واقع‌شده، گوهر پنهانی تاریخ باروک در رم است. بورومینی نه‌تنها کلیسا را طراحی و به اجرا درآورد، بلکه حیاط محوطه گیکوموس را نیز دوباره طراحی کرد.
وقتی بورومینی کمیسیون این کلیسا را گرفت، طرحی را طراحی کرد که شبیه ستاره بود. این ساختار نمونه بارزی از سبک باروک زمان خود است. فضای داخلی با نور طبیعی پرشده که با بازی هندسی، شمارا احاطه می‌کند. فضای داخلی که با استفاده از مثلث و ساختارهای محدب و مقعر طراحی‌شده، برتری بورومینی را در هنر خود به تصویر می‌کشد. متأسفانه، این کلیسا به‌ندرت برای بازدید باز است، اما تماشای نمای خارجی آن با طراحی بی‌نظیر برای تماشای افراد کنجکاو وجود دارد.
بزرگ‌ترین شاهکار معماری بورومینی
بزرگ‌ترین شاهکار او از قطعاً کلیسای سان ایوو است که با دیوارهای کاخ دلا ساپینزا محافظت می‌شود. این قدیمی‌ترین دانشگاه رم است. درواقع، همه‌چیز از سال ۱۴۹۷ آغاز شد، زمانی که پاپ الكساندر ششم بورگیا تصمیم گرفت كه ساختمان عقل را گرد هم بیاورد، ساختمانی كه دانش آموزان مختلف دانشگاه روم را در یك محل قرار می‌دهد، سپس ساختمان در طول قرن‌ها دستخوش تغییرات زیادی شد.
پاپ لئوایکس دو مدیچی بازوی جدیدی به ساختمان اضافه کرد. بعد از گونی رم در سال ۱۵۲۷، پیوس چهارم دمدیچی کار نوسازی را به پایرهوس لیگوریوس سپرد و سپس پروژه او توسط گیاکومو دلاپورتا که ورودی را به سمت میدان ناونا قرارداد، تکمیل شد.
ساختمان خارق‌العاده کلیسای سان ایوو
بورومینی، از سال ۱۶۳۲ تا ۱۶۶۰ هنگام افتتاح ساختمان توسط پاپ الكساندر هفتم چیگی، روی این پروژه کارکرد. مشکل اصلی برای این هنرمند این بود که مجبور به ساختن یک کلیسا شد که فقط می توانست قسمت کوچکی از حیاط را به‌عنوان یک فضا استفاده کند. او که نمی‌توانست بر روی اندازه تمرکز کند، بنابراین تصمیم گرفت کل پروژه را به سمت بالا توسعه دهد.
مداخله معمار بزرگ با احترام به پاپ الکساندر هفتم، با افزودن اتاق زیرشیروانی تزئین شده با نمادهای تباهی چیگی، ستاره‌های هشت‌ضلعی و شش قله در نمای موجود آغاز می‌شود. بر روی اتاق زیرشیروانی، گنبد باشکوه چند لبه و فانوس مارپیچی با مشعل‌های سنگی تراورتن، برجسته می‌شوند که درنهایت با یک تاج شعله‌ور که روی آن‌یک کره، یک صلیب و یک کبوتر با شاخه زیتون آهنی در منقار آن ساخته‌شده است.
گیاه انتخاب‌شده درواقع دو مثلث متساوی روی‌هم قرارگرفته‌اند که برای ترسیم یک ستاره شش ضلع رقابت می‌کنند. با مشاهده دقیق محیط داخلی کلیسا، به لطف توالی مداوم ستون‌های عظیم آن، مجبور می‌شویم که به سمت بالا نگاه کنیم. درواقع گنبد، بسیار قدرتمند اما بسیار سبک، مستقیماً بر روی دیوارها قرارگرفته و دوباره شکل ستاره موجود در نقشه ساختمان را ترسیم می‌کند.
در سقف گردی وجود ندارد. درواقع، گنبد داخل آن به قسمت‌هایی تقسیم می‌شود که وقتی به سمت بالا می‌رویم، دایره کامل که وجود فانوس را نشان می‌دهد، تشکیل می‌گردد. این کلیسا بسیار کوچک است، اما فضای داخلی درخشان آن‌همه چیز را بسیار روشن و حتی بزرگ‌تر می‌کند.
فضای داخلی زیبای کلیسا
فضای داخلی این کلیسا، دارای نقشه پرجنب‌وجوش و ستون‌هایی است که توسط گنبد با شش بخش ادامه یافته که همه در رنگ‌های روشن، به دلیل تازگی در طراحی و تزئینات، نشان‌دهنده ظهور آن است. طرح متمرکز و خطی، نوعی ستاره شش‌ضلعی را روی دیوارها پیرامون آن را ترسیم می‌کند.
نماد مثلث، شکل ابتدایی است که در ترکیب با یک مثلث معکوس دیگر و با قسمت‌های مقعر و محدب یک دایره، شکل ظریف سه زنبورعسل را تشکیل می‌دهد. این نماد به‌نوبه خود برای خیرات، تدبیر، سخت‌کوشی و همچنین عنصری هیرالدیک در نشان خانواده باربرینی، تکرار شده در کل کلیسا است.
محراب اصلی توسط پیتر از کورتونا به تصویر کشیده شد و در سال ۱۶۸۳ توسط شاگرد او جیووانی ونتورا بورگاسی به پایان رسید. کف، طراحی‌شده توسط بورومینی، دارای طراحی مفصلی با منبت‌کاری مرمر سیاه‌وسفید و ظرافتی عالی است.
محل کلیسای سان ایوو
تحققي كه عموديت را فراتر از هر حدومرزی سوق می‌دهد، در آرزوي اين است که شايد در معماري به تمام اوج الهي برسد. همان‌طور که فقط فرانچسکو بورومینی در سال ۱۶۰۰ توانست این کار را انجام دهد و نبوغ عظیم خود را تا ابد تقدیم کند. کلیسای سان ایوو در داخل حیاط کوچک کاخ حکمت، یک دانشگاه باستانی رم از قرن پانزدهم تا سال ۱۹۳۵، زمانی که مقر بایگانی ایالت بود، قرار دارد.
معماری فضای خارجی کلیسا
در خارج کلیسا، بورومینی یک نمای مقعر، برای ورود به ساختمان انتخاب کرد و در ساختار سقف هیچ گردی وجود ندارد، بلکه یک گنبد متشکل از چهار قسمت مختلف است. یک طبل شش‌ضلعی بلند که هرم پلکانی بر روی آن قرارگرفته و توسط دنده‌هایی که شبیه پایه است تقسیم‌شده و سپس فانوس با دو ستون فرورفتگی مقعر، مارپیچ معروف و تاجی با شعله‌های آتش سوزان است که در بالای آن، به سبک آهن فرفورژه یک کره زمین قرار دارد. از مرکز حیاط به هرکجا که نگاه کنید، می‌توانید نمادهای بشری مانند؛ اژدهای بون کامپاگن، زنبورهای باربرینی، عقاب بورژوایی، ستاره‌ها و قله‌های چیگی را مشاهده کنید.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!
