آموزش شروع به کار در Autodesk 3ds Max

Autodesk 3ds Max چیست؟

Autodesk 3ds Max یکی از قوی‌ترین برنامه‌های کامپیوتری درزمینهٔ ی طراحی سه‌بعدی و انیمیشن سازی است. Autodesk 3ds Max این امکان را به شما می‌دهد که طرح‌ها، اجسام و شخصیت‌های سه‌بعدی و همچنین انیمیشن‌های زیبا و باکیفیت بسیار بالا را در مدت‌زمان کوتاهی خلق كنید. Autodesk 3ds Max به شما کمک می‌کند که ایده‌های خود را از ابتدای تخيل تا آماده‌سازی یک فيلم باکیفیت سينمایی به تصویر بکشيد. از Max در خلق شخصیت‌ها و محیط بازی‌های کامپیوتری بی‌شماری استفاده‌شده است؛ همچنین از این برنامه برای ساخت جلوه‌های ویژه در فیلم‌ها نیز استفاده‌شده و می‌شود.

ازجمله‌ی این فیلم‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

The last samurai, Elf, The italian job, The matrix reloaded, The core, The ring, driven, X man, Soul keeper, The green mile, The insider, Inspector gadget, October sky, Reign of fire, Panic room, the imposter, Catch me if you can, Deep rising.

۵ قابلیت‌های نرم‌افزار Max

قابلیت‌های این نرم‌افزار، در پنج مقوله‌ی زیر خلاصه می‌شوند:

• _ مدل‌سازی سه‌بعدی
• _ آب طراحی ماده و نسبت دادن آن به موضوعات
• _ درج و پردازش نور و دوربین
• _ متحرک‌سازی
• _ اعمال جلوه‌های ویژه به صحنه و پرداخت‌کاری.
• نکته: منظور از عبارت Autodesk 3ds Max، همان Autodesk 3 Dimension Studio Max است به معنی «سالن سه‌بعدی Max» که چند سالی است توسط شركت Autodesk عرضه می‌گردد.

تنظیمات اولیه‌ی نرم‌افزار Autodesk 3ds Max

۱. تغيير رنگ کلی محیط

اولین باری که قصد ورود به برنامه رادارید، یک کادر خوش‌آمد گویی موسوم به صفحه‌ی Welcome to 3ds Max را خواهید دید. در گوشه‌ی بالا سمت راست این کادر بر روی دکمه‌ی Close کلیک کنید تا بسته شود و بدین ترتیب محيط Max رونمایی گردد.

نکته: هرچند اگر به اینترنت متصل باشید کادر خوش‌آمد گویی شمارا کمابیش با محیط و عملکرد Max آشنا می‌سازد اما اگر ازاین‌پس تمایلی به مشاهده‌ی آن ندارید، پیش از بستن کادر، در پایین سمت چپ، گزینه‌ی Show the Welcome Screen at startup را غیرفعال نمایید.

پس از ورود به Max اولین چیزی که ممکن است جلب‌توجه کند، محيط سیاه‌رنگ و زمخت برنامه است؛ گرچه رنگ‌بندی پیش‌فرض محیط برنامه، حاصل تجربه‌ی کارشناسان شرکت Autodesk بوده و فلسفه‌ی آن تمرکز کاربران بر روی کارهایشان می‌باشد اما ممکن است این قضیه برای کاربران باسابقه‌ی Max بیشتر رنج‌آور باشد، چراکه ایشان بارنگ‌های روشنی از محيط مأنوس هستند. به‌هرحال اگر به هر دلیلی رنگ‌های کلی محیط را برخلاف میل خود می‌یابید آگاه باشید که طراحان Max برای حل این مشکل نیز تدبیری ویژه اندیشیده‌اند.

۲. پیکربندی مسیرها در برنامه Max

بهتر است برای جلوگیری از بروز مشکل فایل‌های موردنیاز در داخل پوشه اصلی کپی کنید. برای کپی به ریشه اصلی نصب برنامه مراجعه کنید و مشابه نشانی‌های زیر، عمل کپی را انجام دهید.

۱. محتوای پوشه‌ی Files- Scene را به درون پوشه‌ی scenes از ریشه‌ی برنامه به شرح زیر کپی کنید:

C:\Program Files\Autodesk\3ds Max 2021\scenes

۲. محتوای درون پوشه‌ی Maps-Files را که خود شامل یک سری پوشه‌ی دیگر است به درون‌پوشی maps از ریشه‌ی برنامه به شرح زیر کپی کنید:

C:\Program Files\Autodesk\3ds Max 2021\maps

۳. محتوای درون پوشه‌ی Files- Matlibs را به درون پوشه‌ی materiallibraries از ریشه‌ی برنامه به شرح زیر کپی کنید:

C:\Program Files\Autodesk\3ds Max 2021\materiallibraries

۴. به برنامه‌ی Autodesk 3ds Max مراجعه كنيد.

۵. برای Max تعريف كنيد از کجا می‌تواند تمام فایل‌های پشتیبانی را که در این کتاب استفاده خواهند شد پیدا کند. به‌عنوان‌مثال فایل‌های تصویری را که اندکی پیش کپی کردید و غیره. بنابراین دستور Customize>Configure Project Paths را اجرا نمایید تا کادری با همین عنوان ظاهر شود.

۶. در کادر Configure Project Paths وارد سربرگ External Files شويد.

۷. در سربرگ External Files روی دکمه‌ی Add کلیک کنید تا کادر Path Choose New External Files باز شود.

۸. درون کادر Choose New External Files Path به مسیر نصب برنامه مراجعه و پوشه‌ی maps را انتخاب نمایید.

۹. در پایین کادر Choose New External Files Path گزینه‌ی Add Subpaths را فعال کنید.

۱۰. روی دکمه‌ی Use Path کليک دوگانه کنید تا دوباره به کادر Configure User Paths برگردید. این کار برای Max مشخص می‌کند، هنگامی‌که به دنبال مرجع فایل‌های مربوط به بافت ها می‌گردد همیشه به پوشه‌ی Maps (و همچنین پوشه‌های تودرتوی درون آن) نیز مراجعه نماید.

۱۱. مراحل ۵ تا ۸ را برای پوشه‌ی material libraries نیز تکرار کنید.

۱۲. برای خروج از کادر Configure Project Paths، در پایین آن بر روی دکمه‌ی OK کلیک کنید.

۳. تنظيم واحدهای طولی برنامه

این‌که طول موضوعات ترسیم‌شده درصحنه با چه واحدی دیده شود، حركت موضوعات با چه واحدی از واحدهای سنجش مسافت موردمحاسبه قرار بگیرد، فاصله‌ی بین خطوط شبکه‌بندی سند با چه واحدی سنجيده شود و تنظیماتی ازاین‌دست، توسط دستور Customize>Units Setup انجام می‌گردد.

قسمت های مختلف کادر Units Setup

• System Unit Setup: این دکمه مهم‌ترین بخش کادر Units Setup است، چراکه واحدهای طولی سند را مشخص می‌کند. کلیک روی دکمه‌ی System Unit Setup منجر به ظهور کادری با همین عنوان می‌گردد. در بخش System Unit Setup هر واحد از سند جاری برابر با انواع سیستم‌های اندازه‌گیری طولی قابل انتخاب و استفاده است. سیستم‌های استانداردی همچون اینچ، فوت، مایل، میلی‌متر، سانتی‌متر، متر و كيلومتر.
• Display Unit Scale group: امکانات این بخش فقط چگونگی نمایش مقياس واحد را در محیط مشخص می‌کنند. پیش‌فرض، واحدهای عمومی (Generic Units) هستند؛ اما شما می‌توانید یکی از واحدهای سیستم متریک (Metric) یا سیستم استاندارد آمریکایی (US Standard) و یا یک واحد سفارشی (Custom) را انتخاب نمایید.
• Lighting Units group: این کرکره به شما اجازه می‌دهد که یک واحد برای مقادير نورها تعیین کنید. این واحد، بر دو نوع بین‌المللی (International) و آمریکایی (American) است.
• نکته: درون یک طرح معماری ممکن است دیوارهای یک ساختمان و همچنین دستگیره‌ی در وجود داشته باشد، در این شرایط شما به خیلی از واحدها نیاز دارید. بدیهی است که نباید خود را بیش‌ازحد با تغيير واحدها درگیر نمایید، بنابراین پیشنهاد می‌شود با توجه به کار خود، در کادر System Unit Setup یک واحد مناسب انتخاب نمایید و در تغيير واحدهای موردی از علائم اختصاری آن‌ها کمک بگیرید. به‌عنوان‌مثال اگر واحد طولی پیش‌فرض متر است و در همین حال نیاز پیدا کردید که در یک مورد خاص از واحد سانتی‌متر استفاده کنید، می‌توانید عدد موردنظر خود را در فیلد به همراه پسوندی که بیانگر واحد سانتی‌متر است (در این مثال cm) به کار ببندید. پسوندهای قابل‌استفاده از فیلدهای طولی در Max مطابق با جدولی است که در ادامه می‌بینید.
• جدول: پسوندهای قابل‌استفاده از فیلدهای طولی در Max

شناخت اجزای اصلی تشکیل‌دهنده‌ی محیط

بازهم ما یک نسخه‌ی جدید از Autodesk 3ds Max داریم و اولین سؤالی که به ذهن کاربران می‌رسد این است که آیا صورت ظاهری محيط Max (يا رابط آن‌که به User Interface معروف است) تغییر کرده؟ جواب این سؤال خوشحال‌کننده است: خیلی كم. بیشتر کاربران حرفه‌ای Max ترجیح می‌دهند که از رابط برنامه، به‌صورت اصلی و دست‌نخورده استفاده کنند و از طرفی، شركت Autodesk نیز به این عقیده‌ی باارزش آگاهی داشته و با به حداقل رساندن تغييرات در رابط، به آن احترام گذاشته است. همچنان که در رابط جدید Max جست‌وجو می‌کنید، متوجه می‌شوید که تغییرات زیادی رخ نداده و تنها برخی ابزارها و دستورات به Max اضافه‌شده‌اند.

رابط یک برنامه، مجموعه‌ای از کنترل‌هاست که امکان دسترسی به ابزارهای آن برنامه را به شما می‌دهد. بدون یک رابط خوب ممکن است هرگز از ویژگی‌های عالی یک نرم‌افزار استفاده نکنید و یا شاید برای پیدا کردن محل ابزارها زمان طولانی و ناامیدکننده‌ای را صرف نمایید. ممکن است یک نرم‌افزار، ویژگی‌های عالی و فوق‌العاده‌ای داشته باشد، اما اگر نتوان آن‌ها را پیدا یا به آن‌ها دسترسی داشت، آنگاه از توان کامل نرم‌افزار استفاده نخواهد شد.

Max نیز یک نرم‌افزار قوی و همراه با ویژگی‌های شگفت‌انگیزی است، خوشبختانه رابط Max، این ویژگی‌های شگفت‌انگیز را به‌راحتی در دسترس و استفاده قرار می‌دهد. هدف هر رابط، این است که ویژگی‌های نرم‌افزار را در دسترس قرار دهد و در Max نیز شما روش‌های مختلفی برای دسترسی به ویژگی‌ها دارد. برخی از این روش‌های دسترسی سریع‌تر از بقیه هستند. این‌گونه طراحی، عمدی است؛ زیرابه کاربران مبتدی دسترسی حسی (بصری) و به کاربران پیشرفته دسترسی مستقیم ارائه می‌کند.

۴ روش در مورداجرای دستور Undo

1. _ کلیک روی منوی کرکره‌ای Edit و اجرای دستور Undo در نوارابزار اصلی برنامه روی دکمه‌ی Undo کلیک کنید.
2. _ کلید Ctrl را فشار دهید و پایین نگه‌دارید و در همین حین کلید Z را یک‌بار فشار دهید.
3. _ کلید میانبر X را فشار دهید تا فیلدی با عنوان Global Search ظاهر شود. فيلد Global Search همیشه با پیغام Search All Actions پذیرای دستورات موردنظر شماست. وقتی دستوری را در این فیلد وارد می‌کنید، به‌صورت خودکار ورودی‌های شمارا کامل می‌کند و در خصوص هر حرف یا کلمه‌ی تایپ‌شده پیشنهاد‌ها مرتبطی ارائه می‌دهد. اگر در حین نوشتن دستور توقف کنید، فهرستی از تمام دستورات هماهنگ با آنچه تابه‌حال نوشته‌اید، نمایش داده خواهد شد. می‌توانید بین آن‌ها مرور کنید تا دستور موردنظر خودتان را بیابید. فرایند اصلاح و تکمیل دستور Undo در فیلد Global Search را نمایش می‌دهد؛ درصورتی‌که ما تنها حروف und را تایپ کرده‌ایم.

_ هرچند روش‌های چهارگانه‌ی اشاره‌شده نتایج مشابهی دارند، اما یک کاربر حرفه‌ای، معمولاً از روش «۳» استفاده می‌کند. چراکه این روش سریع‌تر و راحت‌تر صورت می‌گیرد. در این روش نیازی به جست‌وجوی دستور نیست.

با تمام توضیحات بالا آیا رابط Max موفق بوده است؟

بله تا حد زیادی؛ اما به یاد داشته باشید که مانند بیشتر رابط‌های دیگر هميشه جا برای پیشرفت وجود دارد و ما امیدواریم نسخه‌ی جدیدتری از Max به یک رابط بی‌نقص و کامل نزدیک شویم. ولی بااین‌وجود Autodesk برای تمام کسانی که درباره‌ی رابط حاضر اعتراض دارند راه گریزی نیز قرار داده است. این راه گریز Customization (ایجاد بر اساس سفارش) نام دارد. Customization فرصتی است برای ساختن یک رابط سفارشی تا اگر کاربری رابط جاری را دوست ندارد، آن را دقیقاً به صورتی که می‌خواهد تغییر دهد. بیشتر ابزارهای سفارشی‌سازی MAX در منوی کرکره‌ای Customize تعبیه‌شده‌اند.

اگر با رابط Max آشنایی ندارید، اولین کاری که باید انجام دهید این است که در بلوک گردش کرده و همسایه‌ها را ملاقات نماييد. رابط Max عناصر زیادی دارد که آن‌ها را به‌صورت گروه‌های مرتب و بر اساس فرمان‌ها با یکدیگر قرار داده است، به‌عنوان‌مثال، تمام دستورات مربوط به کنترل‌گرهای دریچه‌ی دید در یک گروه قرارگرفته و در گوشه‌ی پایین سمت راست رابط واقع‌شده‌اند.

قسمت‌های مختلف تشکیل‌دهنده‌ی رابط Max

۱. نوار منو نرم افزار Autodesk 3ds Max

این نوار در قسمت بالایی رابط و درواقع زیر نوار عنوان Max قرار دارد. نوار منو، پیش فرضی برای اجرای بیشتر دستورات Max است، ضمن اینکه یکی از وقت‌گیرترین روش‌های اجرای دستورات نیز به شمار می‌رود. منوهای کرکره‌ای (که در قالب نوار منو گنجانده‌شده‌اند)، بهترین ابزار برای کاربران مبتدی به‌منظور اجرای دستورات Max به شمار می‌روند. تعدادی از فرمان‌های درون این نوارها عملکرد مشابهی با برخی دکمه‌های نوارابزار و همچنین میانبرهای صفحه‌کلید دارند.

سر تیترهای نوار منو

• _ File(سند): این منو حاوی دستورات مربوط به مدیریت فایل است.
• _ Edit(ویرایش): ابزارهایی برای کمک در تصحیح و ویرایش موضوعات.
• _ Tools(ابزارها): ابزارهایی برای مدیریت کارها و همچنین مدیریت موضوعات.
• _ Group (گروه‌ها): ابزارهایی برای گروه‌بندی موضوعات.
• _ Views (نماها): ابزارهایی برای کنترل صفحه‌ی نمایش.
• _ Create (ایجاد کردن): دستورات مربوط به ایجاد موضوعات پایه‌ای.
• _ Modifiers (اصلاح‌گرها): دستوراتی برای اصلاح موضوعات.
• _ Animation (متحرک‌سازی): دستوراتی برای متحرک‌سازی موضوعات در محيط Max.
• _ Graph Editors (ویرایشگرهای نمودار): نمایش نمودارهایی از وضعیت پویایی موضوعات.
• _ Rendering (پرداخت‌کاری): ابزارهایی برای پیاده‌سازی فرایند واقعیت بخشی به صحنه و موضوعات.
• _ Civil View: این منو امکاناتی برای بهره‌گیری از ابزار Autodesk Civil View را در اختیارتان قرار می‌دهد. Autodesk Civil View ابزاری است که به تجسم مهندسان شهرسازی و طراحان زیربنای حمل‌ونقل کمک می‌کند.
• _ Customize: ابزارهایی برای سفارشی کردن محيط Max.
• _ Scripting (پیش‌نویس Max): ابزارهایی برای مدیریت پیش‌نویسی در محیط Max.
• _ Content: تنها دستوری که در این منو قرار دارد. Launch 3ds Max Asset Library است. این دستور سعی دارد شمارا برای جست‌وجو و سازمان‌دهی کتابخانه‌ها و انبار اسناد و موضوع محتوایی محلی و اینترنتی به سایت https://apps.autodesk com/ارتباط بدهد. در این خصوص نکته مهم این است که باید به شبکه‌ی جهانی اینترنت متصل باشید و دیگر اینکه ایران جزو کشورهایی است که عمده امکانات سایت autodesk.com برایش فیلتر شده، بنابراین پیش از استفاده از دستور Launch 3ds Max Act Library باید فیلترشکن نیز داشته باشيد.
• _ Help: این منو، دربردارنده‌ی امکاناتی برای کمک به شما به‌منظور کار در محيط Max است.
• _ Arnold: بسته به نگارش نصب‌شده از Max ممكن است منوی Arnold را نیز داشته باشید. دستورات موجود در این منو برای کار با موتور پرداخت Arnold کاربرد دارند.

منظور از موتور پرداخت Arnold چیست؟

موتور پرداخت Arnold یک برنامه پرداخت‌کاری سه‌بعدی فیزیکی با روش ردیابی نور (Ray Tracing) و با تمام جزییات (Unbiased) بوده که توسط شرکت Solid Angle ابداع‌شده است. این موتور پرداخت در پاسخ به تقاضای شرکت‌های انیمیشن سازی و جلوه‌های ویژه ساخته و از اوایل سال ۲۰۱۶ توسط شرکت Autodesk خریداری شد.

• Interactive: منوی Interactive در صورتی قابل‌مشاهده است که نگارشی جدید از Max را مورداستفاده قرار داده باشید. تنها دستور موجود در این منو Get 3ds Max Interactive است که صفحه‌ی کمک مربوط به آن را در سایت Autodesk باز می‌کند.

کارایی  Interactive در محیط Max

Interactive قابلیتی نسبتاً جدید در Max است که به شما کمک می‌کند تا انواع محیط‌ها و فضاهای جذاب و زیبا را ایجاد نمایید. این ویژگی با بسترهایی همچون کامپیوترهای رومیزی، گوشی‌های همراه، صفحات وب و… سازگار است. Interactive در حقیقت نسخه‌ای از یک موتور پرداخت‌کاری بوده که بیشتر برای کاربر روی پروژه‌های مدل‌سازی واقعیت مجازی (Virtual Reality Modeling) کاربرد دارد و به کمک Max، پشتیبانی قوی و خوبی از صحنه‌های قابل پرداخت با موتور V-Ray ارائه می‌دهد.

قابلیت جداسازی منوی اصلی از فرعی

یکی از امکانات Max، جداسازی منوهای اصلی و فرعی از مقر پیش‌فرض خود است. برای مثال اگر منوی اصلی Create و به دنبال آن منوی فرعی Standard Primitives را بازکنید، بالای آن‌یک نوار نقطه‌چین قابل‌مشاهده است. چنانچه روی این نوار کلیک راست نمایید، این منوی فرعی در قالب یک کادر مستقل و ایستا جداسازی شده و قابل‌استفاده می‌گردد. زمانی از این قابلیت استفاده کنید که با دستورات آن منو زیاد سروکار دارید.

نکته: عبارت Create> Standard Primitives>Box یا Create Menu> Standard> Primitives>Box یعنی اجرای دستور Box از منوی فرعی Standard Primitives واقع در منوی کرکره‌ای Create، همچنین عبارت Command Panel>Create> Cameras>Target یا Create Panel>Cameras>Target به معنی کلیک روی دکمه‌ی Target از نمونه دوربین‌های Standard واقع در زیرمجموعه‌ی Cameras در سربرگ Create از تابلوی فرمان است.

۲. منوی حساب کاربری در Max

با استفاده از این منو می‌توانید وارد حساب کاربری خود در سایت شرکت Autodesk شويد تا امکان مديريت گواهینامه‌ی خود را داشته باشید و همچنین به خرید سایر محصولات این شرکت بپردازید.

نکته: اگر برنامه را به‌صورت قانونی تهیه نکرده‌اید، فکر استفاده از منوی حساب کاربری را از سرخود بیرون کنید.

۳. منوی انتخاب فضای کاری

با استفاده از این منو می‌توانید فضای کاری موردنظر خود را در جریان قرار بدهید.

۴. دسترسی سریع با نوارابزار اصلی

Max شامل نوارهای ابزار متعددی است که مجموعه‌ای از دکمه‌ها در قالب آیکون درون آن‌ها به نمایش درآمده‌اند. این نوارهای ابزار، دسترسی به دستورات را با یک کلیک فراهم می‌کنند. آن‌ها هم می‌توانند به‌صورت مستقل و شناور باشند و هم می‌توانند به لبه‌ی رابط متصل شوند. در بین نوارهای ابزار Max، نوارابزار اصلی، تنها نوارابزاری بوده که به‌صورت پیش‌فرض نمایش داده‌شده است. نوارابزار اصلی، دسترسی سریع به برخی از ابزارها، كادرها و بعضی از وظایف عمومی را فراهم می‌سازد.

نكته: برای مرئی و مخفی کردن نوارابزار اصلی می‌توانید از دستور Customize> Show UI> Show Main Toolbar استفاده نمایید یا از تركیب كلیدهای ۶+Alt کمک بگیرید.

برای اجرای هر دستور در نوار منو، دست‌کم دو کلیک موردنیاز است؛ اما در مورد نوارابزار کار کمی ساده‌تر بوده چراکه در اینجا برای اجرای هر دستور، تنها یک کلیک کافی است؛ به خاطر همین، استفاده از نوارهای ابزار یکی از مناسب‌ترین روش‌ها برای اجرای دستورات می‌باشد.

۵. سایر نوارهای ابزار شناور

سایر نوارهای ابزار شناور Max نیز همجنس نوارابزار اصلی هستند و دستورات پای‌کار را در اختيار شما قرار می‌دهند. برای مشاهده‌ی تمامی این نوارهای ابزار (به‌صورت یکجا) می‌توانید دستور Customize> Show UI> Show Floating Toolbars را اجرا کنید. این نوارها عبارت‌اند از:

• Viewport Layout Tabs: با استفاده از این نوارابزار می‌توانید چیدمان دریچه‌های دید را به‌سادگی و خیلی سریع تغییر دهید.
• Animation Layers (لایه‌های انیمیشن): مدیریت مسیرهای مختلف انیمیشن روی موضوعات.
• Axis Constraints (محدودیت‌های محوری): دکمه‌هایی برای ایجاد محدودیت موضوعات به‌منظور حرکت، چرخش و مقیاس‌گذاری روی محورهای سه‌گانه‌ی Y، X و Z.
• Brush Preset (قلم‌موهای از پیش تعریف‌شده): این نوار، اصولاً در دستور Vertex Paint مورداستفاده قرار می‌گیرد و برای رنگ‌آمیزی رئوس موضوع منتخب به کار می‌رود.
• Containers (جعبه‌های بسته‌بندی): امکانات این نوارابزار به شما کمک می‌کنند که بتوانید موضوعات موجود درصحنه را به‌صورت کاملاً منطقی با یکدیگر دسته‌بندی نمایید.
• Extra (امکانات اضافی): این نوار، شامل ابزارهایی کمک ترسیمی و همچنین دستوراتی برای تهیه‌ی کپی از موضوعات است.
• Layers (لایه‌ها): مدیریت لایه‌ها در محيط Max.
• Main Toolbar (نوارابزار اصلی): نوارابزار اصلی، دسترسی سریع به ابزارها و کادرهای پرکاربرد را برای عمومی‌ترین کارها در Max فراهم می‌کند.
• Mass FX Toolbar: این نوارابزار امکاناتی را در خود جای‌داده است که برای اعمال شبیه‌سازی‌های واقع‌گرایانه‌ی فیزیکی بر روی پروژه‌هایتان کاربرد دارند.
• Render Shortcuts (میانبرهای پرداخت‌کاری): تنظیم روش‌های مختلف پرداخت‌کاری صحنه.
• Snaps (پرش مکان‌نما): دستوراتی برای تنظیم ابزار پرش مکان‌نما به‌منظور ترسیم و ویرایش موضوعات.
• State Sets: این نوارابزار دربردارنده‌ی دستورات مربوط به State Sets است. State Sets شامل ابزارهایی است که به‌عنوان سازوکاری برای باقی نگه‌داشتن و مدیریت وضعیت‌های متمایز صحنه کاربرد دارند. همچنين State Sets همکاری بین Adobe Photoshop Max و Adobe After Effects را ساده و مؤثر می‌کند.
• Projects: امکانات موجود در این نوارابزار، برای ساماندهی فایل‌های موردنیاز در پروژه‌های مختلف استفاده می‌شوند. این ابزارها در منوی فرعی File>Project نیز وجود دارند.

کاربرد Project در برنامه Max

Project عنوان پوشه‌ای بوده که پروژه‌ی جاری را در خود جای‌داده است. Max برای مدیریت و ساماندهی کارهای شما در یک پروژه، امکان ایجاد پوشه‌ی Project را فراهم ساخته است. پوشه‌ی Project شامل پوشه‌های فرعی‌ای همچون Export (برای نگهداری فایل‌هایی که به بیرون از محیط صادر می‌کنید)، Scenes (به‌منظور نگهداری فایل‌های اصلی پروژه)، Previews (برای نگهداری پیش‌نمایش‌هایی که دستور Create Preview Animation آن‌ها را می‌سازد) است.

شما به میزان نامحدودی می‌توانید پوشه‌ی Project بسازید؛ یعنی روی هر پروژه‌ای که کار می‌کنید می‌توانید یک پوشه‌ی Project داشته باشید. Max پس از نصب، به‌صورت پیش‌فرض محل قرارگیری اولین پوشه‌ی Project را C:\Users\[User]\Documents\3dsMax/ در نظر می‌گیرد.

نکته: اگر سمت چپ یکی از نوارهای ابزار کلیک راست کنید منوی میانبری ظاهر می‌شود که ضمن فراهم آوردن امكان مخفی و مرئی کردن آن، همچنین با استفاده از گزینه‌های منوی فرعی Dock می‌توانید محل استقرار آن را نیز تنظیم کنید.

۶. مفهوم Tooltip و Flyout چیست؟

بیشتر دکمه‌ها، دستورات و ابزارهایی که در منوهای کرکره‌ای، نوارهای ابزار، تابلوی فرمان، كادرها و پنجره‌ها یافت می‌شوند، دربردارنده‌ی یک برچسب متنی شناسایی هستند که نماینده‌ی کار هریک از آن‌هاست، این برچسب‌ها Tooltip نام دارند. فقط کافی است که مکان نمای ماوس را برای کسری از ثانیه روی هریک از آن‌ها نگه‌دارید. Tooltip ها برای شناسایی ابزارها و دستورات مفید هستند. اگر به خاطر نمی‌آورید که یک دستور يا دکمه‌ی خاص چه‌کاری انجام می‌دهد، مکان‌نما را روی آن نگه‌دارید تا Tooltip، اسم آن را به شما نشان دهد

از طرفی برخی از دکمه‌های نوارهای ابزار که یک علامت مثلث شکل کوچک در کنار خوددارند، قابل بسط هستند. آن‌ها چند دکمه‌ی دیگر را در خود نهفته‌اند. فقط کافی است که روی آن دکمه کلیک کنید و بدون برداشتن انگشت از روی دکمه‌ی ماوس، (بسته به محل قرارگیری دکمه) به سمت پایین یا بالا بکشید. به هریک از این دکمه‌ها Flyout میگویند.

۲ نکته مهم در مورد نوار ابزار اصلی

ازآنجایی‌که مهم‌ترین نوارابزار، نوارابزار اصلی است، بنابراین در اینجا به ذکر دو نکته در مورد آن می‌پردازیم:

بسته به وسعت صفحه‌ی نمایش ممکن است طول نوارابزار اصلی زیاد به نظر برسد و برخی از دکمه‌های آن ناپیدا شده باشند؛ بنابراین برای دستیابی به سایر دکمه‌ها می‌توانید مکان‌نما را درجایی خالی روی آن با در بین دو دکمه قرار دهید تا به شکل یک نماد دست دربیاید. سپس در هم حين كليك كنيد و ماوس را بكشيد. همچنین از قابلیت اشاره‌شده برای مرور دکمه‌ها و گزینه‌های درون تابلوی فرمان و كادرهای مختلف نیز می‌توان استفاده کرد.

کاربرد دکمه‌های دوکاره در نوارابزار

دکمه‌هایی از نوارابزار که منجر به باز شدن كادر، پنجره یا تابلو می‌گردند دکمه‌های دوكاره هستند؛ همانند دکمه‌های Material Editor ،Toggle Scene Explorer و Show Ribbon. وقتی‌که کادر مربوطه باز است دکمه به‌صورت رنگی درمی‌آید و به باز بودن کادر اشاره دارد. معمولاً کلیک دوباره روی آن دکمه، منجر به بسته شدن کادر می‌گردد.

برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!