حقایقی در مورد معماری رومی
معماری رومی شبیه هیچ‌یک از معماری‌ها نبود. ایرانی‌ها، مصری‌ها، یونانی‌ها و اتروسک‌ها همگی معماری به‌یادماندنی داشتند. بااین‌حال، عظمت ساختمان‌های آن‌ها عمدتاً بیرونی بود. ساختمان‌ها به‌گونه‌ای طراحی‌شده‌اند که وقتی از بیرون به آن نگاه می‌شود، چشمگیر باشند، زیرا معماران آن‌ها همگی باید بر ساختمان‌هایی در یک سیستم تکیه می‌کردند، به این معنی که از دو ستون عمودی، مانند ستون‌ها، با یک بلوک افقی، معروف به لنگه استفاده می‌کردند. در بالای آن صاف قرارگرفته است.
دستورالعمل‌های کلاسیک معماری رومی
معماران رومی به پیروی از دستورالعمل‌های کلاسیکی که یونانیان در ابتدا شکل داده بودند، این سبک‌ها را ادامه دادند: دوریک، یونیک و کورنت. سبک قرنتیان به‌ویژه موردعلاقه عموم بود و بسیاری از ساختمان‌های رومی، حتی در اواخر دوران باستان، ظاهری یونانی داشتند. بااین‌حال، رومی‌ها ایده‌های خود را اضافه کردند و نسخه آن‌ها از پایتخت کورنتی مانند، قرنیز بسیار تزئینی‌تر شد. برای مثال به طاق سپتیمیوس سوروس در رم (۲۰۳ پس از میلاد) نگاه کنید.
رومی‌ها همچنین سرستون مرکب را ایجاد کردند که پیچش راسته یونی را با برگ‌های آکانتوس کورنتی مخلوط می‌کرد. ستون توسکانی اقتباس دیگری از یک ایده سنتی بود که شکلی از ستون دوریک بود، اما با سرستون کوچک‌تر، میل باریک‌تر بدون فلوت و پایه‌ای قالبی ایجاد شد. ستون توسکانی (همان‌طور که در دوره رنسانس شناخته شد) به‌ویژه در معماری داخلی مانند پرستیل‌ها و ایوان‌ها استفاده می‌شد. رومی‌ها همچنین ستون‌های یکپارچه را به‌جای رویکرد یونانی در استفاده از چندین طبل روی‌هم ترجیح می‌دادند.
متریال و تکنیک‌های مختلف در سبک رومی
اولین ساختمان تمام مرمر معبد مشتری استاتور در رم (۱۴۶ قبل از میلاد) بود، اما تا زمان امپراتوری که استفاده از سنگ مرمر گسترده‌تر شد و سنگ منتخب برای چشمگیرترین پروژه‌های ساختمانی با بودجه دولتی بود. متداول‌ترین سنگ مرمر ایتالیایی کارارا (لونا) از توسکانی بود. سنگ مرمر نیز به‌راحتی از سراسر امپراتوری در دسترس بود. سنگ مرمر پاری پاروس در سیکلادس و پنتلیک از آتن بسیار مورداحترام بودند.
انواع رنگی نیز موردعلاقه معماران رومی بود، به‌عنوان مثال، مرمر زرد نومیدی از شمال آفریقا، فیرجین ارغوانی از ترکیه مرکزی، پورفیری قرمز از مصر و مرمر کاریستی رگه سبز از اوبویا. سنگ مرمر خارجی، بااین‌حال، عمدتاً برای استفاده در ستون‌ها و به دلیل هزینه‌های حمل‌ونقل، پروژه‌های امپراتوری اختصاص داشت.
ویژگی‌های طراحان معماری رومی
در دنیای روم، اعتبار ساختمان‌ها عمدتاً به‌پای شخصی که طرح را طراحی کرده و هزینه آن را پرداخت کرده بود، به‌جای معماری که بر اجرای آن نظارت می‌کرد، قرار می‌گرفت. بنابراین، او اغلب ناشناس باقی می‌ماند. معمارانی که برای پروژه‌های خاص توسط امپراتور به کار گرفته‌شده‌اند، بیشتر شناخته‌شدند. ما معمار موردعلاقه تراژان، آپولودوروس دمشقی را می‌شناسیم که به خاطر مهارت‌هایش در پل‌سازی شهرت داشت، و در میان پروژه‌های دیگر، انجمن و حمام تراژان در رم (۱۰۴-۹ پس از میلاد) مسئول بود.
سوروس و سلر معمارانی بودند که مسئول ساخت سقف گردان با صدای فوق‌العاده خانه طلایی نرون بودند. به‌طور کلی، معماران نظارت می‌کردند درحالی‌که این پیمانکاران (بازخرید کنندگان) بودند که درواقع پروژه را بر اساس نقشه‌های اندازه‌گیری شده معمار انجام دادند. مسلماً مشهورترین معمار رومی ویترویوس است، عمدتاً به این دلیل که او در مورد معماری، یک مطالعه ۱۰ جلدی از معماری، دست‌نخورده باقی‌مانده است.
ما درواقع چیز زیادی در مورد کار خود او نمی‌دانیم. فقط یک بازیلیکا که او در فانو ساخت و برای ژولیوس سزار و آگوستوس کارکرد. یک نکته جالب در مورد کار این است که نشان می‌دهد از معمار باستانی انتظار می‌رفت که مهارت‌های زیادی داشته باشد که امروزه به تخصص‌های مختلف تقسیم می‌شود. ویتروویوس همچنین اخلاق اساسی معماری رومی را در برمی‌گیرد: «همه ساختمان‌ها باید به‌گونه‌ای اجرا شوند، که دوام، کاربرد و زیبایی را در نظر بگیرند.»
ساختمان‌های کلیدی در سبک رومی
قنات‌ها و پل‌ها: این سازه‌های گاهی عظیم، با طاق‌های تک، دو یا سه‌طبقه، برای انتقال آب شیرین به مراکز شهری از منابعی که گاهی چندین کیلومتر دورتر هستند، طراحی‌شده‌اند. اولین نمونه در رم، Aqua Appia بود. پل‌های رومی می‌توانستند از طاق استفاده مشابهی برای عبور از رودخانه‌ها و دره‌ها داشته باشند. نمونه‌هایی که با روبنای چوبی مسطح بر روی پایه‌های سنگی یا طاق‌ها ساخته‌شده‌اند، هنوز هم باقی‌مانده‌اند. یکی از بهترین‌های حفظ‌شده پل گرانیتی تاگوس در آلکانترا (۱۰۶ پس از میلاد) است که دارای طاق‌هایی به طول ۳۰ متر می باشد.
کلیساها: رومی‌ها کلیسا رامکانی برای هر گردهمایی بزرگی تصور کردند که رایج‌ترین کاربرد آن دادگاه‌های حقوقی است. آن‌ها معمولاً در امتداد یک‌طرف دادگاه، که از هر طرف توسط ستون‌هایی محصورشده بود، ساخته می‌شدند.
تالار طولانی و سقف باسیلیکا از هر طرف توسط ستون‌ها و پایه‌ها نگه‌داشته می‌شد. ستون‌ها یک شبستان مرکزی ایجاد کردند که از هر طرف توسط یک راهرو محصور شده است. یک گالری دور طبقه اول می‌چرخید و بعداً در یک یا هر دو انتها یک اپسی وجود داشت. نمونه بارز آن کلیسای Severan در Lepcis Magna است.
نتیجه کلی از معماری باستانی رومی
بنابراین، معماری رومی، سازه‌های باشکوهی را برای ما فراهم کرده است که به معنای واقعی کلمه، آزمون زمان را پس داده‌اند. رومی‌ها با ترکیب طیف وسیعی از مواد با طرح‌های جسورانه توانستند مرزهای فیزیک را بشکنند و معماری را به یک هنر تبدیل کنند. نتیجه این بود که معماری به ابزاری امپراتوری تبدیل شد تا به جهانیان نشان دهد که رم ازنظر فرهنگی برتر است، زیرا تنها او ثروت، مهارت و جسارت برای تولید چنین بناهایی را داشت. حتی مهم‌تر از آن، استفاده رومی‌ها از بتن، آجر و طاق‌هایی که با طرح‌های ساختمانی مانند، آمفی‌تئاتر و بازیلیکا همراه شده‌اند، بر تمامی معماری‌های غربی تا به امروز تأثیر بی‌سابقه‌ای خواهد داشت.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!
آ
