فرانک لوید رایت یک معمار ارگانیک
فرانک لوید رایت یک معمار ارگانیک، طراح، نویسنده و مربی آمریکایی بود. او بیش از ۱۰۰۰ سازه را در یک دوره خلاقانه ۷۰ساله طراحی کرد. رایت نقشی کلیدی در جنبش‌های معماری قرن بیستم ایفاکرد و معماران سراسر جهان را از طریق آثار خود و صدها کارآموز در انجمن خود تحت‌تأثیر قرارداد. رایت معتقد به طراحی هماهنگ با بشریت و محیط‌زیست بود، فلسفه‌ای که او آن را معماری ارگانیک نامید، در فالینگ‌واتر که بهترین اثر تمام دوران معماری آمریکا نامیده‌می‌شد، نمونه بود.
کودکی فرانک لوید رایت یک معمار ارگانیک
رایت در خانواده‌ای بی‌ثبات و در فقر و اضطراب بی‌رحمانه بزرگ شد و کودکی عمیقاً آشفته و ناراحتی داشت. مادر او مربی مهد کودک و پدر وی نوازنده بود. در سال ۱۸۷۶، آنا (مادر رایت) نمایشگاهی از بلوک‌های آموزشی به نام هدایای فروبل را دید که پایه و اساس برنامه درسی نوآورانه مهدکودک بود. آنا، یک معلم آموزش‌دیده، از این برنامه هیجان‌زده شد و مجموعه‌ای خرید که رایت ۹ساله زمان زیادی را صرف بازی با آن کرد. بلوک‌های این مجموعه به شکل هندسی بودند و می‌توانستند در ترکیب‌های مختلف مونتاژ شوند تا ترکیب‌های دو و سه‌بعدی را تشکیل دهند. رایت در زندگی‌نامه‌اش تأثیر این تمرین‌ها را بر رویکردش به طراحی توضیح داد: چند سال، پشت میز مهدکودک کوچک می‌نشستم و با مکعب، کره و مثلث بازی می‌کردم. بلوک‌های چوبی صاف افرا همه تا امروز در دستان من هستند.
در سال ۱۸۸۱، کمی بعدازاینکه رایت ۱۴ساله شد، والدینش از هم جداشدند. در سال ۱۸۸۴، پدرش برای طلاق از آنا، به دلیل ظلم عاطفی و خشونت فیزیکی و ترک همسر، شکایت کرد. وی در دبیرستان مدیسون تحصیل کرد، اما هیچ مدرکی دال بر فارغ‌التحصیلی او وجود ندارد. پدرش پس از طلاق در سال ۱۸۸۵ ویسکانسین را ترک کرد. فرانک گفت که دیگر هرگز پدرش راندید. رایت در سن ۱۹ سالگی، به‌عنوان دانشجوی ویژه در دانشگاه ویسکانسین مدیسون پذیرفته‌شد و قبل از ترک مدرسه بدون اخذ مدرک، زیر نظر آلن‌دی‌کانور، استاد مهندسی‌عمران، کارکرد. او در سال ۱۹۵۵ دکترای افتخاری هنرهای زیبا را از دانشگاه دریافت کرد. در سال ۱۸۸۶ رایت با شرکت معماری شیکاگو جوزف لیمن سیلسبی به‌عنوان نقشه‌کش و ناظر ساخت همکاری‌کرد.
فعالیت‌های فرانک لوید رایت در عرصه معماری
رایت پیش‌گام چیزی بود که جنبش معماری مدرسه پریری نامیده‌شد و همچنین مفهوم خانه یوسونی را در شهر بروداکر، چشم‌انداز او برای برنامه‌ریزی شهری در ایالات‌متحده را توسعه‌داد. او همچنین دفاتر اصلی و خلاقانه، کلیساها، مدارس، آسمان‌خراش‌ها، هتل‌ها، موزه‌ها و دیگر پروژه‌های تجاری را طراحی کرد. عناصر داخلی طراحی‌شده توسط رایت (ازجمله پنجره‌های شیشه‌ای سربی، کف، مبلمان و حتی ظروف غذاخوری) در این سازه‌ها ادغام شدند. او چندین کتاب و مقالات متعدد نوشت و یک سخنران محبوب در ایالات‌متحده و اروپا بود. رایت در سال ۱۹۹۱ توسط مؤسسه معماران آمریکا به‌عنوان “بزرگ‌ترین معمار آمریکایی تمام دوران” شناخته شد. در سال ۲۰۱۹، منتخبی از آثار او به‌عنوان معماری قرن بیستم فرانک لوید رایت در فهرست میراث جهانی قرارگرفت.
شروع کار و زندگی رایت در شیکاگو
در سال ۱۸۸۷، رایت در جستجوی شغل به شیکاگو رسید. درنتیجه آتش‌سوزی بزرگ شیکاگو در سال ۱۸۷۱ و رونق جمعیت، توسعه جدید فراوان بود. رایت بعداً در زندگی‌نامه خود ثبت کرد که اولین برداشت او از شیکاگو شهری زشت و پر هرج‌ومرج بود. چند روز پس از ورودش، و پس از مصاحبه با چندین شرکت برجسته، او به‌عنوان نقشه‌کش با جوزف‌لیمن‌سیلسبی استخدام شد. در سال ۱۸۹۰، رایت در کنار دفتر سالیوان دفتری داشت که با دوست و نقشه‌کش جورج‌المسلی که به درخواست رایت توسط سالیوان استخدام‌شده بود، به اشتراک گذاشت. باوجود وام و حقوق اضافه‌کاری سالیوان، رایت دائماً کمبود بودجه داشت. رایت اعتراف کرد که وضعیت‌مالی ضعیف او احتمالاً به دلیل سلیقه گران‌قیمتش در کمدلباس و وسایل‌نقلیه و وسایل‌تجملی اضافی است که در خانه‌اش طراحی‌کرده‌است.
او پس از ترک آدلر و سالیوان، مطب خود را در طبقه بالای ساختمان شیلر طراحی‌شده توسط سالیوان در خیابان راندولف در شیکاگو تأسیس‌کرد. رایت تصمیم گرفت دفتر خود را در ساختمان قراردهد؛ زیرا محل برج او را به یاد دفتر آدلر و سالیوان می‌انداخت. سیسیل‌کوروین از رایت پیروی کرد و کار معماری خود را در همان دفتر راه‌اندازی کرد، اما آن دو به‌طور مستقل کار می‌کردند و خود را شریک نمی‌دانستند. در سال ۱۸۹۶، رایت از ساختمان شیلر به ساختمان مجاور و تازه تکمیل‌شده نقل‌مکان کرد. فضای اتاق زیرشیروانی با رابرت‌سی اسپنس‌جونیور، مایرون‌هانت و دوایت‌اچ‌پرکینز مشترک بود. این معماران جوان، با الهام از جنبش هنرها و صنایع‌دستی و فلسفه‌های لوئیس سالیوان، چیزی را تشکیل‌دادند که به مدرسه پریری معروف شد.
شهرت و آثار رایت در امریکا
تعداد کمی از چهره‌ها به‌اندازه فرانک لوید رایت در معماری آمریکا حضوردارند. آثار رایت از خانه‌های انقلابی به سبک پریری گرفته تا طرح‌های ارگانیک منحصربه‌فرد و مدل‌های قابل‌دسترس اوسونیایی، اصول معماری را موردبازنگری قراردادند و رایت را در طول زندگی‌اش به یک شهرت تبدیل‌کردند.
فالینگ‌واتر مسلماً معروف‌ترین خانه خصوصی قرن بیستم که در سال ۱۹۳۸ روی جلد مجله تایم ظاهر شد، حسی را ایجاد کرد که رایت را در دهه‌های پایانی زندگی حرفه‌ای‌اش سوق داد. این خانه که در بالای آبشاری در بیرران واقع‌شده است، یک کمپ تابستانی در غرب پنسیلوانیا متعلق به خانواده ثروتمند کافمن است، خانه‌ای از بتون و سنگ‌آهک، درهم‌تنیده با بدنه آبی که نام خود را به آن داده‌است، یک شاهکار نمادین است. از آثار دیگر رایت کنتاک‌نوب نام دارد،این طرح درخشان از معماری ارگانیک است که دارای مجموعه‌ای از نورگیرهای شش‌ضلعی و مصالح محلی، ازجمله سرو و سنگ مزرعه است که با دست تراشیده شده‌اند.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!
