وقتی به اطراف شهرها میرویم، با خانههایی روبرو میشویم که هنوز از دوران گذشته سالم ماندهاند و طراحی دوران گذشته را دارند؛ خانهای با چوبهای پرآذین، شومینههای مرمری و دیوارهایی که از خشت و گل ساخته شدهاند. در این مبحث به نکاتی درباره کفسازی خانههای قدیمی میپردازیم.
کفسازی قدیمی با استفاده از چوب نرم
طراحی بیشتر خانههای قدیمی، قهوهای و قابدار بوده که در قدیمیترین محلهها قرار داشتند. در این خانهها، طبقات اولیه، کفهای تختهای از چوب نرم، مانند کاج، در اندازههای مختلف بودند. روکش این کفها اصلی بوده و هرگز از یک روکش موم شده یا لاکزده درخشان تشکیل نمیشد. برای تمیزکردن این کفها معمولاً آنها را با ماسه و برس سیمی میساییدند؛ یا گاهی با لیمو سفید میکردند.
ویژگیهای کلیدی کفپوشهای چوبی قدیمی
کفهای چوبی اولیه معمولاً پهن (۶ تا ۱۲ اینچ) بودند. درگذشته از پهنترین تختهها (تا ۲۴ اینچ) برای پوشاندن سطوح وسیع استفاده میشد؛ زیرا به اتصالات و بستهای کمتری نیاز داشتند. این کفهای باشکوه از درختانی کهنسال برداشت شدهاند که دانههای فشرده و متراکم آنها به چوب عمری طولانی میدهند که چوبهای برداشتشده امروزه نمیتوانند با آنها برابری کنند.
کاشیکاری برای کفسازی خانههای قدیمی
باگذشت زمان، تقریباً روند کفسازی یکسان شد. کفپوشهای رنگشده بهویژه برای مناطق خدماتی، راهروها و اتاقخوابها توصیه میشد. شابلون سازی هنوز رایج بود و جایگزین مناسبی برای فرش در این مناطق محسوب میشد. کاشیکاریها، بهویژه کاشیهای گرمسیری در راهروها و گاه ایوانها رواج بیشتری پیدا میکرد. کاشی گران بود، اما به دلیل ماندگاری زیاد، ارزش هزینهکردن را داشت، یکی دیگر از دلایل استفاده از کاشی تمیزکردن آسان و الگوهای بسیار جذاب آن بود.
ثروتمندان شروع به کاشیکاری اتاقهای پذیرایی و سرسراها به روش اروپایی کردند. اغلب با کاشیهای گرمسیری، سنگ مرمر، گاهی اوقات با طرحهایی از سنگهای رنگارنگ فضای خانههای خود را تغییر دادند.
کفسازی خانههای قدیمی با استفاده از قالیچه و فرش
بهمرورزمان فرش، قالیچه و حصیر روی کار آمد. کفهای رنگ شده اغلب با طرحهای حاشیه یا قالیچه روکش میشدند. پوششها از حصیر بافته شده (تا حدودی شبیه به قالیچههای سیزال امروزی ما)، پارچههای رنگی یا فرش بودند. پارچه ساده پشمی یا پنبه کتان نسبت به بقیه ارزانتر بود که به عرض موردنظر بههمدوخته میشد.
بسته به بودجه فرد، اغلب برای پوشاندن فرش، از حصیر برای محافظت از آن استفاده میشد و همچنین در زیر فرش برای ایجاد حاشیه جذاب، کاربرد داشت. حصیر که بیشتر آن از هند و چین وارد میشد، بهعنوان روکش فرش و همچنین محافظت از فرش در مناطقی که رفتوآمد زیاد داشت، مانند نزدیک پلهها و درب ورودیها مورداستفاده قرار میگرفت.
رواج یافتن انواع فرش در خانهها
با بهبود تکنیکهای تولید فرش، خانوادههای بیشتری قادر به خرید فرش بودند. یکی از فرشهای محبوب، فرش پارچهای بود که اغلب در خانه با بافتن نوارهای پارچه، یا بافتن طولهای پارچه از طریق ماشین بافندگی ساخته میشد و قالیهایی را به وجود میآورد که امروزه استفاده بیشتری دارند.
در اواسط قرن ۱۹ فرش آنقدر ارزان شده بود که صاحبان خانههای طبقه متوسط میتوانستند تمام طبقات را در اتاقهای عمومی خود با فرش بپوشانند. فرش تبدیل به یک کالای اساسی خانه شده بود، نه یک کالای تجملی. به همین دلیل توصیه میشد ازآنجاییکه مرسوم است هر اتاق خانه را فرش کنند، کفپوش لازم نبود.
انواع فرش مختلف درگذشته
بسیاری از خانهها را با فرشی که فرش ونیزی نام داشت، میپوشاندند. این نوع فرش از مواد باریک بافته شده و از نوارهای راهراه به وجود میآمد که در پلهها و همچنین در اتاقهای بزرگتر رایج بود. فرش پرزدار که فرش بروکسل یا ویلتون نامیده میشود، از اواخر دهه ۱۹ در اروپا اختراع شده بود، اما بسیار گران بود و بیشتر در خانههای ثروتمندان بکار میرفت.
بعد از گذشت چند سال طراحان به این نتیجه رسیدند که فرشها میتوانند عامل تجمع کثیفیها از بیرون خانه به داخل باشند و استفاده از پارکتهای مختلف را پیشنهاد دادند که تا حد زیادی مورد استقبال عموم قرار گرفت.
نکته: ما میتوانیم با الگو گرفتن از کفسازی خانههای قدیمی طرحی جدید برای خانههای امروزی خلق کنیم که میتواند به بهبود طراحی منازل کمک شایانی کند.
ایدههایی برای استفاده از کفسازی سنتی در خانههای امروزی
امروزه اکثر مواقع در جدیدترین خانهها استفاده از سبکهای سنتی در بخشهای مختلف را مشاهده میکنیم که بیشتر حالت نوستالژیک دارند و به همین دلیل جذابیت خاصی دارند؛ کفپوشها یکی از همین بخشها هستند.
۱. استفاده از ماندگارترین کفپوش چوبی
چوبهای سخت مانند بلوط و افرا از بادوامترینها هستند که آنها را برای ظاهری ماندگار در خانههای شلوغ، ایدهآل میسازد. همچنین میتوانید از کفپوش چوبی خاکستر، گردو و چوب ماهون هم استفاده کنید. کاج و بامبو گزینههای ارزانتری هستند؛ اما ممکن است خراشها را سریعتر نشان دهند. اما فراموش نکنید میتوانید هرچند وقت یکبار آنها را بازسازی و رنگ کنید تا ظاهری جدید داشته باشند. همه اینها به سلیقه و بودجه موردنظر شما بستگی دارد که بتوانید بهترین گزینه را انتخاب نمایید.
۲. ایدهای جالب بر اساس کفسازی خانههای قدیمی
یکی از مزایای کفپوش چوبی این است که ظاهر و جلوه چوب طبیعی با بسیاری از سبکهای تزئینی، ست شده و باعث تطبیقپذیری هنگام طراحی دکوراسیون میشود. اما انتخاب رنگ کفپوش چوبی باید بر اساس عوامل بیشتری باشد تا طرح تزئینی شما به بهترین نحو ممکن تکمیل گردد.
کفپوشهای چوبی سفید و خاکستری کمرنگ، اغلب با گونههای خاکستر، افرا و راش ایجاد میشوند، این رنگ کفپوش چوبی برای اتاقهای کم تردد مناسب است و رنگ روشن آنها فضای یک اتاق کوچک را به طرز درخشانی افزایش میدهد. آنها معاصر و منعکسکننده نور هستند، اما بهسرعت کثیفی و فرورفتگی را نشان میدهند.
۳. بهترین پوشش کفپوش چوبی؛ رنگ، روغن یا لاک؟
اکثر کفپوشهای چوبی بهصورت کارخانهای آماده میشوند، به این معنی که رنگ و درخشندگی آن به همان صورتی است که در نمایشگاه چوب دیدهاید، و باید تضمین شود که برای مدتی همینطور باقی میمانند. بااینحال، میتوانید تختههای خام را برای رنگآمیزی، لاک زدن یا روغنکاری در خانه خریداری کنید. رنگآمیزی تختههای کف که معمولاً برای تختههای ارزان و کاج در نظر گرفته میشود، به شما این آزادی را میدهد که طرح رنگی دلخواه خود را ایجاد نمایید.
روغن و لاک هر دو سطح خوبی از محافظت را ارائه میدهند؛ لاک ظاهری سخت، اما براقتر به شما میدهد، درحالیکه روغن طبیعی تر به نظر میرسد، اما بیشتر مستعد خراشیدن است. ترفند این است که هر دو را روی یک تخته آزمایش کنید تا ببینید کدام را ترجیح میدهید.
نکته: طرحهای سنتی همیشه مورد استقبال بودهاند و کفسازی خانههای قدیمی هم جزئی از این طرحها است. شما میتوانید با ایده گرفتن از آنها خانههای امروزی خود را سنتی و قدیمی طراحی نمایید.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!